Περίληψη οπισθόφυλλου:
Αυτή είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Ζωής Γκαϊδατζή, που εκδίδεται και περιλαμβάνει σαράντα ποιήματα. Πρόκειται για ποίηση ωμή και καταγγελτική για όσα ζούμε, αλλά προπάντων για όσα έρχονται καταπάνω μας σαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Ο θάνατος, ο έρωτας, τα όνειρα, η χειραγώγηση, οι παλιές αξίες που εξαφανίζονται, οι εξαρτήσεις, οι λέξεις, η παραγωγή, οι παντοδύναμες εταιρείες, οι ανθρώπινες αδυναμίες και οι τρόποι διαφυγής είναι κάποια από τα θέματα των πολύ δυνατά δοσμένων και συνήθως ολίγων γραμμών ποιημάτων για ένα δύσκολο μέλλον που ήδη ζούμε.
Η άποψή μου:
(γράφει η Κατερίνα Βερίγκα)
Μία ποιητική συλλογή που σε προδιαθέτει από τον τίτλο της για ό,τι ακολουθήσει.
Σκληρό, αληθινό μα με μια πιο απαισιόδοξη ανθρωπιστική-κοινωνική προσέγγιση. Κοινωνικά μηνύματα που δηλώνουν πόνο, απογοήτευση, μια τάση εξωτερίκευσης όσων δύσκολα εκφράζουμε.
Διάχυτη η παρουσία του θανάτου και μια απαξίωση της έννοιας του έρωτα. Η γραφή της συγγραφέως άκρως δυνατή, με ιδιαίτερο λεξιλόγιο.
Το "Λοβοτομές τελευταίας τεχνολογίας" δεν θα σου χαριστούν... Για όποιον τις αντέξει!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Ποιήτρια: Ζωή Γκαϊδατζή
Σελίδες: 55 / Διαστάσεις: 21x14 cm
Ημερ. έκδοσης: Σεπτέμβριος 2018
ISBN: 978-618-537-803-5
Βιογραφικό της ποιήτριας:
Η Ζωή Γκαϊδατζή έχει εργαστεί ως Κοινωνική Λειτουργός με παιδιά, ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες. Είναι λάτρης της μουσικής και του θεάτρου και έχει εργαστεί στο σχεδιασμό και στην κατασκευή θεατρικών κοστουμιών. Επίσης έχουν ανέβει έργα της με ερασιτεχνικούς θιάσους. Έχει ασχοληθεί με διάφορα είδη του γραπτού λόγου, κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά έντυπα και έχει λάβει μέρος σε διαγωνισμούς. Το 1997 τιμήθηκε με το Β΄ Βραβείο Δοκιμίου σε πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό που προκήρυξε ο σύλλογος "Το καφενείο των ιδεών". Ασχολείται με τον πολιτισμό γενικά και έχει λάβει μέρος σε ομάδες με πολιτιστική ψυχοκοινωνική δράση ως μέλος ή ως συντονίστρια. Τραγούδια της έχουν διδαχτεί σε παιδιά ολοήμερων σχολείων.
.jpg)
