Μα τον θυσιασμένο νάνο τεχνουργό,
Περιφερόμαστε και ’μεις λαμπροί αστέρες
Και μα της μοίρας τον ουράνιο αργαλειό,
Μας χειροτόνησαν πνευματικούς πατέρες...
Εμείς με σκήπτρα αποφασίζουμε στυγνοί
Ορθή συμμόρφωση για τ’ άγρια και παιδία,
Μα επικλινείς, νεφελοβάτες και γυμνοί,
Αχνά τη νιότη μας θαρρούμε στη σιωπή,
Με έμμετρη του Τακεμίτσου Νοσταλγία...
Τι κάνουμε για να προετοιμαστούμε γι’ αυτά που θα ’ρθουνε;
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Ποιητής: Στέφανος Κατηφέογλου
Σελίδες: 46 / Ημερ. έκδοσης: Ιανουάριος 2019
ISBN: 978-960-638-008-2
Η άποψή μου:
Ξεκινώντας, να αναφέρω πως δεν πρόκειται για απλή ποίηση, αφού ο ποιητής με ανάγκασε -από τις πρώτες κιόλας λέξεις- να τον ακολουθήσω στον κόσμο του· έναν κόσμο τόσο οικείο, μα και τόσο ξένο συνάμα.
Ένιωσα τον εγκέφαλό μου να υπερλειτουργεί, να σκέφτεται περισσότερο από το κανονικό, ώστε να τον ακολουθήσει, κατανοήσει, αποκρυπτογραφήσει και τέλος, να προσπαθήσει να καταλάβει τι θέλει να πει ο ποιητής... Μα αποφάσισα πολύ γρήγορα, πως ό,τι και να θέλει να μας πει, δεν θα είμαστε ποτέ στο μυαλό του τη δεδομένη στιγμή για να το ανακαλύψουμε. Ίσως να ταυτιζόμαστε ορισμένες φορές, μάλλον εσφαλμένα τις περισσότερες, οπότε ας αφήσουμε το μυαλό μας να μας ταξιδέψει όπου αυτό θέλει, μεταφράζοντας τις λέξεις, με όποια παιδεία ή εμπειρίες έχουν προηγηθεί στη ζωή του καθενός. Με γνώμονα τα παραπάνω, απόλαυσα την υπέροχη χρήση της ελληνικής γλώσσας, με λέξεις που συναντάει κανείς στον Όμηρο και τον Ησίοδο...
Αυτό το μικρό βιβλίο θέτει αμέτρητα ερωτήματα, όπως αν υπάρχουν όρια στην αγάπη, ή αν η ιστορία θα ήταν διαφορετική σήμερα αν είχε γραφτεί από τους ηττημένους, ή ακόμα και αν οι σπουδαίοι άνδρες της ιστορίας -που μπορεί να έπραξαν σωστά κατά την κρίση τους τη δεδομένη στιγμή για τα κράτη και τους ανθρώπους τους- εγκλημάτησαν κατά της ανθρωπότητας. Για τους φιλόσοφους που μας φύτεψαν στα μυαλά αμφιβολίες. Για τους νέους, με τις καινούργιες ιδέες τους, που έρχονται να ταράξουν την ηρεμία, παραφράζοντας ή αντιδρώντας στα ήδη γνωστά.
Μας μιλάει για την καταδυνάστευση του πλανήτη, για αδικημένους και επαναστάτες, για μια κοινωνία που αποπροσανατολίζεται από τον ναρκισσισμό και τον αυτοερωτισμό. Για την ουτοπία που προσφέρουν οι θρησκείες, αναφέροντας πως θα έρθει κάποτε η ανταμοιβή. Ποια; Από πού; Γιατί;
Στο κάθε ποίημα, εκτός από τα έμμεσα ερωτήματα, ο ποιητής θέτει και άμεσα. Φαίνεται όμως να τον απασχολούν ιδιαίτερα: ο πλανήτης, ο άνθρωπος, η φιλοσοφία, η θρησκεία, η χώρα, η κληρονομιά, οι αξίες, οι χαμένες ιστορίες και οι μυρωδιές της πατρίδας μας.
Θα κλείσω με την στροφή ενός ποιήματος, του οποίου το νόημα, εδώ και χρόνια με βασανίζει και με κάνει να αμφισβητώ τα πάντα...
Παίζαμε το τόπι μπαλωμένο,
Στον Ισημερινό πεπλατυσμένο,
Ανάμεσα σε πεύκα και σε μνήματα,
Νικητές και ηττημένοι...
Όλοι μας ανδρείοι πάντοτε;
Βιογραφικό του ποιητή:
Ο Στέφανος Κατηφέογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Από την παιδική του ηλικία ασχολείται στον ελεύθερό του χρόνο με τις τέχνες και τα γράμματα, όπως η μουσική και τα εικαστικά, η ποίηση, η φιλοσοφική έρευνα και η ιστορία της τέχνης. Ιδιαίτερα, έχει λάβει διάφορες μουσικές σπουδές και έχει συμμετάσχει σε πολλά ερασιτεχνικά και περιστασιακά επαγγελματικά μουσικά σχήματα των Αθηνών, διαφόρων ειδών, με επιτυχημένες ζωντανές εμφανίσεις. Είναι διπλωματούχος τοπογράφος μηχανικός (2005) και διδάκτωρ μηχανικός στην κατασκευαστική ανάλυση με έμφαση στις θαλάσσιες κατασκευές (2016). Από το 2005 έχει εργαστεί συστηματικά σε διάφορα έργα και ερευνητικές εφαρμογές του μηχανικού, κυρίως ως ελεύθερος επαγγελματίας. Το 2014 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική του συλλογή από τις εκδόσεις Βακχικόν, με τίτλο "Σφυρόκρουση". Είναι κάτοικος Αθηνών.
.jpg)
