Βιβλιοάποψη: "Στέλλα"

Περίληψη οπισθόφυλλου:

«Ήτανε η μέρα της Ανάστασης του Χριστού, αυτό σήμαινε το ξεσήκωμα του σπιτιού για γενική καθαριότητα. Η μυρωδιά του ασβέστη ήταν διάχυτη παντού. Ο πατέρας μου, ανεβασμένος στη σκάλα, έβαφε τους τοίχους προσέχοντας να μην κάνει βουρτσιές, γιατί μετά ποιος την άκουγε τη μάνα μου...».

Η Στέλλα, μικρό κορίτσι ακόμα, βιώνει τον ξεριζωμό από τη Ρωσία και ακολουθεί την οικογένειά της στην Ελλάδα. Πόλεμος, Κατοχή, Εμφύλιος, μαύρες ιστορικές συγκυρίες και τραγικές απώλειες αγαπημένων της ανθρώπων θα περάσουν από πάνω της σαν οδοστρωτήρας... Θα καταφέρει άραγε να διατηρήσει το ψυχικό σθένος της και την αγάπη της για τη ζωή;

Μια ωδή της συγγραφέως για το μεγαλείο του ανθρώπου που λυγίζει μόνο μπροστά στον θάνατο και για τη μητρική αγάπη. Μια ιστορία αληθινή, που διατηρεί αμείωτη την αγωνία του αναγνώστη για την τύχη της ηρωίδας...

Η άποψή μου:

(γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου)
Το συγκεκριμένο βιβλίο με κέρδισε αρχικά από το οπισθόφυλλό του. Μου δημιούργησε εικόνες και επειδή μιλούσε για προσφυγιά, με έκανε να το ανοίξω και να το διαβάσω μέσα σε δύο μέρες...

Η "Στέλλα" με παρέσυρε! Με παρέσυρε σε μια δίνη συναισθημάτων, με πιο δυνατό το κλάμα (να φανταστείτε πως το κουτί με τα χαρτομάντιλα ήταν συνεχώς δίπλα μου!). Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε ότι η ιστορία ήταν αληθινή.

Η εγγονή-Σοφία, αφηγείται την ιστορία της οικογένειάς της. Η ιστορία ξεκινά από τη γιαγιά της, τη συνονόματή της, που ζούσε σε μια ευτυχισμένη οικογένεια στη Ρωσία. Η γιαγιά-Σοφία ο παππούς και τα παιδιά τους ήταν μια αξιοσέβαστη οικογένεια. Μέχρι που ο παππούς με τον μεγάλο γιο θα κατέληγαν στα κρατητήρια. Ήταν μια εντολή του Στάλιν, η οποία απαιτούσε οι Έλληνες άντρες από τον Πόντο, ηλικίας 17 ετών και άνω, να παρουσιαστούν στις αρχές. Από κει κι ύστερα η οικογένεια σκορπίζεται. Οι δύο άντρες κρατούμενοι, η μία κόρη η οποία είχε παντρευτεί Ρώσο παρέμεινε εκεί και η γιαγιά με την Στέλλα και τον μικρό γιο της Στάθη έφυγαν για την Ελλάδα. Ήταν επιθυμία του παππού...

Αγαπημένη ηρωίδα η Στέλλα, η μητέρα της συγγραφέως. Μια γυναίκα-έμπνευση! Μια γυναίκα που στις λεπτές πλάτες της σήκωσε όλο το βάρος της οικογένειάς της. Σκεφτόμουν συνεχώς τις συνθήκες που βρισκόταν και ποτέ δεν το έβαζε κάτω -δεν είχε χρόνο για μοιρολατρίες. Ήταν μια αγωνίστρια στη ζωή. Ο θάνατος δεν της έδωσε να πάρει ούτε μια ανάσα. Η απώλεια περπατούσε συνεχώς δίπλα της. Σκεφτόμουν πως αν είχα βρεθεί στη θέση της θα είχα τρελαθεί! Ο Θεός πρέπει να δοκίμασε τα όρια και τις αντοχές της σε όλη τη διάρκεια της ζωής της κι εκείνη παρέμεινε όρθια.

Άφησα το βιβλίο στο κομοδίνο, με μια πίκρα: για τα βάσανα της Στέλλας και για το γεγονός πως δεν κατάφερα να γνωρίσω αυτή τη γυναίκα προσωπικά...

Υστερόγραφο: Σοφία, σ'ευχαριστώ για το υπέροχο βιβλίο σου. Αν σε βλέπουν από εκεί ψηλά η μητέρα και η γιαγιά σου, σίγουρα θα είναι πολύ περήφανες που αφηγήθηκες τόσο καλά την ιστορία της ζωής τους... το παρελθόν σου... τις ρίζες σου...

Στοιχεία βιβλίου:

Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Σοφία Αβτζόγλου-Αναστασιάδου

Σελίδες: 320 / Διαστάσεις: 13,7×20,8

Ημερ. έκδοσης: Οκτώβριος 2018
ISBN: 978-960-468-219-5

Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Σοφία Αβτζόγλου-Αναστασιάδου γεννήθηκε στην Αγροσυκιά Πέλλας το 1953. Φοίτησε στο 3ο Γυμνάσιο Θηλέων Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θηλέων Γιαννιτσών. Στα νεανικά της χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζει στη Γερμανία. Μιλάει γερμανικά και τούρκικα. Απέκτησε τέσσερα παιδιά και πολλά εγγόνια, για τα οποία της άρεσε να πλάθει διάφορες ιστορίες και να τους διηγείται παραμύθια. Σε εκείνα άρεσε πολύ να την ακούνε. Αυτό ήταν κυρίως η αφορμή για να γράψει μια σειρά από έμμετρα και πεζά παραμύθια, αινίγματα και προσευχές, τραγουδάκια, παιδικά ποιήματα και γενικά ποίηση. Έργα της δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδα της Ελλάδας και σε ελληνογερμανική εφημερίδα της Νυρεμβέργης Γερμανίας. Έχει ήδη εκδώσει δύο παραμύθια στις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη: τη "Στελλίτσα", που είναι αφιερωμένα στην κόρη της, τη Στελλίτσα και το "Ένα δώρο από το Γιαννάκη στον Άι-Βασίλη".