Περίληψη οπισθόφυλλου:
Δραπετσώνα, 1930.
Ο αστυνόμος Ηλίας Μαντάς αναλαμβάνει τη διαλεύκανση της υπόθεσης δολοφονίας μιας νεαρής πόρνης. Στο πλευρό του θα σταθεί ο φημισμένος γιατρός Πέτρος Φραζής. Αιτία, ένας περίτεχνος γρίφος που μοιάζει να ενώνει τους δρόμους τους, καθοδηγώντας τους μέσα από το αινιγματικό του περιεχόμενο.
Σύντομα οι δυο άντρες θα βρεθούν στην Καβάλα. Κυκλωμένοι από τα μεθυστικά αρώματα του καπνού, που μαρτυρούν τη δύναμη και την ευρωστία των καπνεμπόρων απ’τη μια και την ανέχεια, τον κάματο, τη φθίση των καπνεργατών απ’την άλλη, θα προσπαθήσουν να ξετυλίξουν το κουβάρι του μυστηρίου.
Μια δεύτερη δολοφονία επιβεβαιώνει τις υποψίες τους για το χορό θανάτου που έχει στηθεί με σκηνικό τη Μέκκα του καπνού. Και τα αναπάντητα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται: Τι ρόλο παίζει ο επιχειρηματίας Μηνάς Βασιλείου;
Ποια σχέση τον ενώνει με τη Φιλιώ, τον Θύμιο και τον Ασημάκη;
Τι μυστικά θαμμένα από χρόνια υπαγορεύουν τις κινήσεις τους;
Ποιος είναι ο αποστολέας των μυστηριωδών μηνυμάτων;
Εκεί που ο έρωτας παραπλανά τη λογική και το άσβεστο πάθος ψάχνει καταφύγιο, οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μια την άλλη, οι ανατρεπτικές εξελίξεις καθηλώνουν και η αγωνία κορυφώνεται, καθώς η ψυχή αναζητά τη δικαίωση και τη λύτρωση οδηγώντας τα βήματά της στα μονοπάτια του καπνού.
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Έχοντας προηγηθεί η ανάγνωση δύο ακόμα αστυνομικών βιβλίων της αγαπημένης μου Βασιλικής, το καλοκαίρι του 2013 (και βεβαίως του παιδικού της με τα αστεράκια), ανυπομονούσα να πιάσω στα χέρια μου το νέο της πόνημα. Ξέροντας ότι η συγγραφέας πάντα αφιερώνει μεγάλο χρόνο σε έρευνα για κάθε βιβλίο της, προκειμένου να αποδώσει το κλίμα, τον χρόνο και τους χαρακτήρες της όσο πιο πιστά γίνεται, ήμουν σίγουρη ότι και το καινούργιο θα βάδιζε πραγματικά στο ίδιο ύφος γραφής της, ενώ θα με αποζημίωνε για το χρόνο αναμονής.
Μόνο που τα «Μονοπάτια» αποδείχτηκαν πολύ-πολύ καλύτερο έργο, απ’ό,τι η ίδια μάς έχει δώσει ως τώρα. Ένα έργο δυνατό, που πραγματικά δε σε αφήνει να κάνεις βήμα αν δεν το τελειώσεις.
Όλοι γνωρίζουμε την Άγκαθα Κρίστι, που με τον Ηρακλή Πουαρό της, έχει κερδίσει επάξια την πρώτη θέση στην παγκόσμια συγγραφή αστυνομικού μυθιστορήματος. Έχουμε δει βιβλία της να μεταφέρονται στον κινηματογράφο και πάντα ο Πουαρό παρουσιάζει τα αποτελέσματα των ερευνών του σε όλους τους πρωταγωνιστές, προς το τέλος της ταινίας. Ο δε Ηλίας Μαντάς είναι ο αστυνόμος, ο οποίος καλείται να διαλευκάνει το μυστήριο ενός δολοφόνου που εξολοθρεύει -σαν απειλές- τις ανθρώπινες ζωές στο εν λόγω βιβλίο. Η ταπεινότητα και η αφοσίωση στο έργο του και η -προς το τέλος του βιβλίου- απαρίθμηση/κατάθεση στοιχείων μπροστά σε κοινό, μου θύμισε πολύ τον Πουαρό και αυτό κατά τη γνώμη μου, τιμά την Ελληνίδα συγγραφέα!
Ως τώρα, η Βασιλική έχει αποδείξει ότι μπορεί να δημιουργεί μοναδικούς χαρακτήρες με ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση, που τίποτα δεν ξεφεύγει από την αρχική «μαγιά». Η λέξη «μαεστρία» είναι λίγη για να περιγράψω το ταλέντο της στο να αποδίδει χαρισματικά την κάθε σκηνή, σαν να παρακολουθούσαμε ταινία με τον Πουαρό. Η αγωνία κι ο φόβος των πρωταγωνιστών για τη ζωή τους που απειλείται, οι αιματηρές περιγραφές στον τόπο του εγκλήματος, οι γρίφοι που σε εξιτάρουν να τους λύσεις για να φτάσεις στον ένοχο, ακόμα και οι ερωτικές σκηνές, ντύνουν το μυθιστόρημα αριστουργηματικά, χωρίς να το διαμορφώνουν σε ερωτική λογοτεχνία. Το δε λεξιλόγιο είναι πλούσιο και περιγραφές λυρικές όπως «το ουρλιαχτό των αστραπών ξέσκισε τον αέρα με τον εκκωφαντικό του ήχο, υφαίνοντας μεταλλικές ανταύγειες στο στερέωμα... κι έγιναν οι στάλες χείμαρρος» ή «...προσπαθώντας να διασώσει ακέραιες τις σκηνές, μπας και κατανοούσε τα μηνύματα που το υποσυνείδητό του μαχόταν να του υπαγορεύσει» ή «την ώρα που βυθιζόταν στο φουρτουνιασμένο όρμο της απόλυτης ικανοποίησης και τον υποδεχόταν πλημμυρισμένη από την ευλογία του έρωτα, η ένωσή τους υπέγραφε μια μυστική συμφωνία που κανένας δε θα κατάφερνε ποτέ να καταπατήσει» ή «κανείς... άμορφη λέξη, δίχως νόημα και ουσία για την ύπαρξή του, σκόρπια γράμματα που έμπαιναν στη σειρά σε μια ευθεία με ανοδική φορά, ίδια με αυτήν που είχε χαράξει κι εκείνος για τη δική του πορεία» ξεδιπλώνουν την τόσο όμορφη Ελληνική μας γλώσσα...
Ο αστυνόμος Μαντάς φτάνει από την Αθήνα στην Καβάλα με συντροφιά τον γιατρό Πέτρο Φραζή, καθώς ένας γρίφος τους οδηγεί εκεί. Η πόλη της Βόρειας Ελλάδας, κατά τη δεκαετία του ’30, ήταν από τις λίγες όπου τα καπνά ευδοκιμούσαν κι εξάγονταν ως ένα από τα ευρέως διαδεδομένα προϊόντα της Ελληνικής γης. Το καπνεργοστάσιο του Μηνά Βασιλείου είναι ο συνδετικός κρίκος, καθώς εργάτες, διευθυντές και τυχοδιώκτες εμπλέκονται στην αιματοβαμμένη υπόθεση. Κανείς δεν είναι αυτός που παρουσιάζεται και όλοι κρύβουν κάποιον με τον οποίο σχετίζονται. Όλοι είναι ύποπτοι, όλοι έχουν κίνητρο και όλοι είναι θύματα... Και μέσα στον κυκλώνα των δολοφονιών, γεννιέται κι ένας έρωτας απαγορευμένος...
Κάθε σελίδα του βιβλίου μας φέρνει πιο κοντά στη λύση του μυστηρίου. Τα στοιχεία που προέκυπταν κατά την ανάγνωση με οδηγούσαν στους δικούς μου υπολογισμούς, που τελικά αποδείχτηκαν λανθασμένοι. Στο «Η μοναξιά δεν έρχεται μόνη» είχα βάσιμες υποψίες για τον ένοχο... Το πώς παραθέτονται όμως οι λέξεις στα «Μονοπάτια», εκμηδενίζει σχεδόν τις πιθανότητες να βρεις το δολοφόνο και ΑΥΤΟ είναι η επιτυχία ενός συγγραφέα, που επιχειρεί να γράψει αστυνομικό μυθιστόρημα!!! Περηφανεύομαι όμως να πω, πως έλυσα το μισό αίνιγμα (Βασιλική, εσύ ξέρεις, στα είπα!)...
Δε θα αποκαλύψω άλλα, γιατί θα χαλάσω τη μαγεία του αναγνώσματος... Και είναι ένα ανάγνωσμα πραγματικά MUST σε μια “βιβλιοθήκη”, που αξίζει να λέγεται έτσι, με ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ εξώφυλλο, απόλυτα συμβολικό. Το μόνο που θα πω ακόμα είναι, το πόσο περήφανη νιώθω για τη Βασιλική μου, πρώτα ως άνθρωπο και φίλη καρδιακή, κι έπειτα ως συγγραφέα, που δένει και λύνει μυστήρια, με έναν λόγο τόσο στρωτό, όσο υπέροχος και χειμαρρώδης είναι στο προφορικό της...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Βασιλική Λεβεντάκη
Σελίδες: 320
Ημερ. έκδοσης: 2014
ISBN: 978-960-14-2833-8
.jpg)
