Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Το παιδί μου... Βοήθεια. Έχασα το παιδί μου...»
Η τραγική μάνα νιώθει τον κόσμο να χάνεται. Ποιο μυαλό και ποια καρδιά μπορούν να αντέξουν τόση πίεση, τόση τραγικότητα μέσα σε μια στιγμή; Ψάχνει στα μάτια των ανθρώπων γύρω της τη λύτρωση για τον χαμό της κόρης της. Ψάχνει την ίδια της τη σάρκα, το αίμα της. Μάταια όμως... Το παιδί χάθηκε.
Της το άρπαξε ένα ζευγάρι μέσα από τα χέρια της, ένα καλοκαίρι στο Νυδρί της Λευκάδας, για να καλύψουν το κενό που είχαν στη ζωή τους. Μαζί τους η Νεφέλη γνώρισε την αγάπη, το χάδι, το χαμόγελο, ώσπου ήρθε στον κόσμο ο αδελφός της. Από τότε, όλα άλλαξαν...
Τα πινέλα και οι καμβάδες τη βοηθούσαν να δραπετεύει από την ασπρόμαυρη ζωή της, μέσα από ένα έγχρωμο παράθυρο. Η γυναίκα και ο άνδρας που γνώρισε σαν γονείς την πλήγωσαν, την πόνεσαν, μέχρι να ανοίξει το παράθυρο... αλλά και τα φτερά της.
Αντιγόνη, Μελιτίνη, Αρετή. Μπήκαν στη ζωή της για να της δείξουν την αγάπη, την ανθρωπιά. Έρωτας, Αρρώστια, Λύτρωση. Πόση δύναμη μπορούν να ασκήσουν πάνω της;
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Το μυθιστόρημα «Το παράθυρο της Νεφέλης» προστέθηκε στα βιβλία που συνιστώ κι αγαπώ από τον Μάρτιο 2015!
Καθώς δε γνώριζα τη γραφή του Σπύρου Πετρουλάκη, έπιασα ένα αντίτυπο της Νεφέλης, για να ρίξω μια ματιά στην περίληψη, η οποία ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστική και με έσπρωξε να το αγοράσω. Ίσως να φταίνε οι ρακές που κέρασε ο συγγραφέας στις υπογραφές του σε αγαπημένο βιβλιοπωλείο (χαχαχα)!!!
Στα σοβαρά τώρα... Η υπόθεση είναι πολύ δυνατή, καθώς πραγματεύεται την απαγωγή ενός ανήλικου κοριτσιού και το «μετά» αυτής της πράξης... Η Ματίνα κι ο Γιάννης στερούν από την Ελένη Ιωάννου την κόρη της, Ιωάννα κι αναλαμβάνουν το μεγάλωμά της ως Νεφέλη, αρχικά προσφέροντάς της αγάπη και στη συνέχεια πόνο, στέρηση, θλίψη, καθώς έρχεται στη ζωή το βιολογικό παιδί της Ματίνας με έναν άλλον άντρα... Το κορίτσι μεγαλώνει χωρίς να θυμάται τη βιολογική του μητέρα και χωρίς να καταλαβαίνει το λόγο της απόρριψής του από τη γυναίκα που γνωρίζει ως «μαμά» της... Πιστεύει ότι είναι κακό κορίτσι και βρίσκει διέξοδο στη ζωγραφική με ένα «παράθυρο» που σχεδιάζει και στις εξομολογήσεις των γεγονότων στην κούκλα της, Λίλα. Την κακοποίηση προσέχει η δασκάλα της, Αντιγόνη, η οποία αρχίζει να έχει μητρικά αισθήματα για το παιδί και κάνει ό,τι μπορεί για να το ανακουφίσει από τους ψυχικούς πόνους του.
Όταν ένα παιδί κακοποιείται συναισθηματικά ή ακόμα και σωματικά και ειδικότερα από τους γονείς του, η ψυχή του τραυματίζεται ανεπανόρθωτα. Συνήθως εμφανίζεται ένα τρίτο πρόσωπο (στην περίπτωση της Νεφέλης, η Αντιγόνη) το οποίο βοηθά το παιδί να κάνει σωστά και σταθερά βήματα, να ξεπεράσει όσα έζησε, να αγαπήσει και να αγαπηθεί... Η Νεφέλη καλλιεργεί το ταλέντο της, πλάθει αξιοζήλευτη προσωπικότητα, κερδίζει την εμπιστοσύνη και αγάπη γύρω της, αλλά η μοίρα τής επιφυλάσσει εκπλήξεις τόσο ευχάριστες όσο και δυσάρεστες...
Το βιβλίο δε με κούρασε, ούτε μου δημιούργησε άσχημες εντυπώσεις για τη γραφή του Σπύρου Πετρουλάκη. Θα προτιμούσα όμως, μια χωρο-χρονική συνέχεια στην ιστορία από τα συνεχή μπρος-πίσω, καθώς αυτά με μπέρδεψαν λίγο! Δε συστήνω το βιβλίο σε... «συντηρητικές» αναγνώστριες, καθώς υπάρχουν ζουμερές αναφορές στις ερωτικές αναζητήσεις της κοπέλας στην ενήλικη ζωή της, που πιθανώς να ενοχλήσουν! Προσωπικά απόλαυσα κάθε λέξη και σκηνή του συγγραφέα, αφού δόθηκαν με ευαισθησία και επιδεξιότητα! Χώρια που σιγοτραγούδαγα συνέχεια «Το τάνγκο της Νεφέλης» της Χαρούλας Αλεξίου!!
Γενικά, είναι ένα βιβλίο που μου πρόσφερε συγκίνηση και οργή για τα χτυπήματα που δέχτηκε η ψυχή ενός παιδιού και ταυτόχρονα, ικανοποίηση στην πλοκή της ιστορίας, αν και απ’ό,τι αναφέρει ο συγγραφέας, η Νεφέλη του βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Συγχαρητήρια Σπύρο!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Κατηγορία: Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία, Κοινωνικό
Συγγραφέας: Σπύρος Πετρουλάκης
Ημερ. έκδοσης: 09/2014
Σελίδες: 496
Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
ISBN: 978-618-02-0288-5
.jpg)
