Μάρα, η χριστιανή Σουλτάνα / περίληψη:
Στα ταραγμένα Βαλκάνια των μεσαιωνικών χρόνων, που γίνονται χωνευτήρι λαών και πολιτισμών και οι συγκρούσεις, οι ταραχές και οι σκοπιμότητες βασιλεύουν, μια νεαρή πριγκίπισσα θα σηκώσει στους ώμους της ένα δυσβάστακτο καθήκον: να φιλιώσει με την ίδια της τη ζωή τόσο αλληλοσυγκρουόμενους κόσμους.
Κόρη του δεσπότη της Σερβίας, με μάνα την Ελληνίδα Ειρήνη Καντακουζηνού, επρόκειτο να παντρευτεί τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ωστόσο τελικά θα γίνει σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ Β’και τιμημένη μητριά του Μωάμεθ Β' του Πορθητή.
Παρακολουθώντας τον βίο της, ξετυλίγεται στα μάτια του αναγνώστη όλη η τοιχογραφία μιας εποχής ταραχώδους: οι εμφύλιες διαμάχες, οι σφοδροί έρωτες, οι αιματηροί πόλεμοι, οι ανατριχιαστικές σφαγές και γενοκτονίες, αλλά και οι σκοτεινές δολοπλοκίες και οι αδίστακτες μάχες εξουσίας που καθόρισαν την ιστορία όχι μόνο των Βαλκανίων αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης τα κρίσιμα χρόνια του 15ου αιώνα.
Για άλλη μια φορά ο καταξιωμένος συγγραφέας Γιώργος Λεονάρδος καταφέρνει να συνδυάσει στο έργο του τον καταιγιστικό ρυθμό του μοντέρνου μυθιστορήματος με την επιστημονική τεκμηρίωση του ιστορικού αφηγήματος, αλλά και τον εικονοπλαστικό δυναμισμό κινηματογραφικής ταινίας.
Η άποψή μου:
(γράφει ο Οδυσσέας Δημάς)
Ο Γιώργος Λεονάρδος με αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα αναβιώνει με ανθρώπινη και γήινη παραστατικότητα τις πτυχές του μνημονικού οδοιπορικού, μιας για την ιστορία άγνωστης και αφανούς ηρωίδας που συνύφανε με το νήμα της ζωής της, τους ύστερους και μεταγενέστερους χρόνους της Βασιλεύουσας.
Παραστατικός που ακόμα και στην υπερβολή αληθοφανής, ο συγγραφέας μέσα από τον βίο της κόρης του αυτοκράτορα της Σερβίας, προσδίδει έμφαση και στηλιτεύει ή διαφορετικά σκιαγραφεί το πολιτικό υπόβαθρο της εποχής, τις εσωτερικές μηχανορραφίες και την εξωτερική διπλωματία που ο συνδυασμός τους, οδήγησε σε πολεμικές συρράξεις αλλά και σε συνοικέσια.
Ο γλαφυρός λόγος και η αριστοτεχνική γραφή του κρατάει προσηλωμένο τον αναγνώστη ο οποίος καλείται να παρακολουθήσει την εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων διακοσμημένων με λεπτομέρειες να εκτυλίσσονται κινηματογραφικά μπροστά του και βεβαιώνει, ότι η Μάρα Βαλιντέ Σουλτάνα -και παραλίγο και τελευταία αυτοκράτειρα της βυζαντινής αυτοκρατορίας- βρήκε τη θέση της στην μυθιστορηματική λογοτεχνία.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Γιώργος Λεονάρδος
Σελίδες: 416
Ημερ. έκδοσης: Μάιος 2018
ISBN: 978-618-5284-51-0
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Γιώργος Λεονάρδος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Α.Π.Θ. Θεσσαλονίκης, αλλά έγινε δημοσιογράφος. Εργάσθηκε στις κυριότερες εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς κι έγραψε δεκαοκτώ μυθιστορήματα εκ των οποίων τα οκτώ ιστορικά. Τιμήθηκε με αρκετά βραβεία για τη δημοσιογραφική σταδιοδρομία του και τα μυθιστορήματά του, κυριότερο των οποίων ήταν το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος.
Όταν δεν πελαγοδρομεί σε θάλασσες και ωκεανούς, ιστορικές τοποθεσίες και εθνικές βιβλιοθήκες, μαζεύεται στην Ύδρα και γράφει ένα μυθιστόρημα. Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.
-------------------------------------------------------------------------
Το τίμημα / περίληψη:
Ποιός είναι ο δράστης που ευθύνεται για την απόπειρα εναντίον του υφυπουργού; Ποιά η αιτία; Και ποιά η σχέση του Μοντεσκιέ με το θύμα... τον θύτη... και το έγκλημα; Πώς εμπλέκεται ο Πέτρος, ένας αστυνομικός που έχει αποταχθεί από το Σώμα, στην υπόθεση; Θα καταφέρει να βάλει σε τάξη το σκόρπιο του μυαλό, τον πόνο και την απόλυτη εξάρτησή του απ’ το ποτό;
Τί θα μετρήσει περισσότερο για κείνον, η φιλία ή η δικαιοσύνη; Τα διλήμματά του θα περιπλέξουν ακόμη περισσότερο η μοίρα με τα παιχνίδια της, αλλά και η δικαιοσύνη, που δεν αποδίδεται πάντα, συνθέτοντας έτσι ένα σκηνικό που το καθορίζουν η αμφιβολία και τα αναπάντητα ερωτήματα. Θα μπορέσει τελικά να βρει τις απαντήσεις; Θα είναι δίκαιες οι λύσεις που θα φέρουν την τελική κάθαρση;
Η άποψή μου:
(γράφει η Γιώτα Βασιλείου)
Το Τίμημα είναι το πρώτο βιβλίο της Σοφίας Ντούπη. Η αλήθεια είναι ότι ούτε και την ίδια γνώριζα, αν και όπως έμαθα, κινείται στον χώρο, εδώ και αρκετά χρόνια. Λυπάμαι για το γεγονός ότι δεν έχει τύχει να διαβάσω κάτι άλλο δικό της, γιατί φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα χαρισματικό άτομο, το οποίο έχει άνεση λόγου και κάνει όμορφη χρήση της ελληνικής γλώσσας.
Πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία, η οποία ρέει ομαλά και με σταθερά ανοδική πορεία. Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι, ενώ η αποκάλυψη του ενόχου έρχεται σχετικά νωρίς, δεν απογοητεύει, ούτε οδηγεί τον αναγνώστη στο να χάσει το ενδιαφέρον του για τη συνέχεια. Αντιθέτως, προσωπικά με κράτησε σε αγωνία μέχρι την τελευταία του αράδα.
Οι ήρωές της Ντούπη έχουν όλα τα καλά και τα στραβά ενός πραγματικού ανθρώπου. Δεν είναι ωραιοποιημένοι και στολισμένοι ούτε επίπλαστοι. Αντίθετα η συγγραφέας δεν δίστασε να τους "τσαλακώσει" και να υπογραμμίσει τα ελαττώματα του καθενός. Από την άλλη, δεν δίστασε να καυτηριάσει και τα κακώς κείμενα του χώρου της πολιτικής αλλά και να παρεισφρήσει στα ενδότερα της Ελληνικής Αστυνομίας, εντοπίζοντας και σχολιάζοντας με τον σωστό τρόπο (χωρίς δηλαδή να γίνεται προσβλητική ή να ματαιώνει την προσπάθεια), τα αδύνατα σημεία του Σώματος.
Στον αντίποδα των προηγούμενων, αρνητικό στοιχείο του βιβλίου, κατά την ταπεινή μου άποψη, ήταν η φλυαρία. Περίσσια λόγια, που γεμίζουν ένα βιβλίο 446 σελίδων, το οποίο θα μπορούσε να είναι κάλλιστα περί τις 350 σελίδες ή και λιγότερες ίσως. Υπήρξαν σημεία στα οποία ένιωσα ότι, η συγγραφέας προσπαθούσε πολύ να γράψει πράγματα. Πίσω σχεδόν από κάθε διάλογο, υπάρχουν αναφορές σε αρχαία κείμενα, θρησκευτικά δεδομένα, περιγραφές συναισθημάτων, αναμνήσεων και γεγονότων. Κι όλα αυτά γραμμένα με όμορφες λέξεις κι εκφράσεις, ενίοτε δοκιμιακές, οι οποίες εξαπλώνονται σε βάθος πολλών παραγράφων και δεν πρόσφεραν τίποτα το ιδιαίτερο ή το παραπάνω στην ιστορία. Πεταχτά εδώ κι εκεί, υπάρχουν μερικές βωμολοχίες, θυμίζοντάς μας ότι πρόκειται για μια ιστορία σημερινή και με ήρωα έναν καθημερινό άνθρωπο. Αυτά τα κομμάτια το ομολογώ, ήταν πολύ κουραστικά για μένα. Κάποιες φορές απλά προσπέρασα αυτές τις παραγράφους, χωρίς να τις "αγγίξει" το βλέμμα μου.
Συνοψίζοντας λοιπόν, η εκτίμησή μου είναι πως, αν η ιστορία περιοριζόταν σε όγκο, θα είχε επιτύχει τον στόχο της σχεδόν στο 100%. Εννοείται πως, σε καμία περίπτωση δεν μετάνιωσα που το διάβασα, γιατί ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια, με τα όποια ελαττώματά της. Άλλωστε, όπως έχουμε πει πολλές φορές, αυτό που εγώ βρήκα κουραστικό, κάποιον άλλον θα τον συναρπάσει. Και εν τέλει ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για πρώτη συγγραφική δουλειά. Είμαι σίγουρη πως στο μέλλον θα δούμε πολύ καλύτερα πράγματα από την κυρία Ντούπη.
Ολοκληρώνοντας την άποψή μου, θα ήθελα να πω για την έκδοση ότι ήταν πολύ καλή από τεχνικής άποψης, δεδομένου ότι ο Ωκεανός είναι ένας μικρός κι ανεξάρτητος εκδοτικός οίκος. Ο τόμος στιβαρός, με χοντρό χαρτί, μυρωδάτο, γερή ράχη και μια αξιοπρεπή γραμματοσειρά, που δεν χρειάζεσαι μεγεθυντικό φακό για να διαβάσεις. Θεωρώ δε ότι, θα μπορούσε να είχε δοθεί λίγη περισσότερη προσοχή στον σχεδιασμό του εξωφύλλου, το οποίο είναι μουντό και άνευρο και δεν σε προδιαθέτει να πιάσεις το βιβλίο στα χέρια σου. Το αδικεί πολύ. Και από πλευράς επιμέλειας κειμένου θα μπορούσε να έχει γίνει λίγο καλύτερη δουλίτσα. Ένα τελευταίο "χτένισμα" ίσως. Υπάρχουν αρκετά μικρολαθάκια, που αν τα δεις μεμονωμένα είναι ασήμαντα, αλλά στο σύνολό τους δείχνουν απροσεξία.
Κλείνω λέγοντας πως είναι μεγάλη μου χαρά, που τον τελευταίο καιρό έχω διαβάσει αρκετές πρώτες συγγραφικές δουλειές, οι οποίες δεν με έχουν απογοητεύσει. Αντίθετα αποδεικνύονται μια πολύ καλή επένδυση στο μέλλον της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Σοφία Ντούπη
Σελίδες: 448
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2018
ISBN: 978-618-5284-65-7
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Σοφία Ντούπη γεννήθηκε στη Λιέγη του Βελγίου. Εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος για είκοσι χρόνια. Ζει και διαμένει στην Ορεστιάδα. Είναι παντρεμένη, μητέρα δύο παιδιών και γιαγιά τεσσάρων εγγονιών.
Όπως λέει η ίδια: «Η ενασχόληση μου με τις λέξεις λειτούργησε, και λειτουργεί ακόμη, σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης συναισθημάτων που άφησε πίσω της η μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος στην πορεία του. Ο δρόμος όπου με έβγαλε αυτή η ενασχόληση καταγράφει αρκετές συμμετοχές μου με διηγήματα, μικρές ιστορίες και ποιήματα σε διάφορες διαδικτυακές σελίδες, βραβεύσεις ποιημάτων και παραμυθιών μου και τη συμμετοχή μου σε μικρές συλλογικές εκδόσεις... Μότο μου μια φράση του μεγάλου Καζαντζάκη. "Μια αστραπή είναι η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε!"».
------------------------------------------------------------------------------
Ευλογημένο ψέμα / περίληψη:
Η ιστορία ενός ανθρώπου που επιθυμούσε να γίνει τραγουδιστής. Όμως, σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής, η ίδια η μοίρα, μ’ έναν παράξενο τρόπο, τον επιλέγει να γίνει ιερέας. Χάνει την αγάπη τραγικά κι αναγκάζεται να βιώσει έναν γάμο συμβιβασμού για να μπορέσει να χειροτονηθεί. Ο Γιάννης γίνεται ένας εντελώς εναλλακτικός ιερέας, που βρίσκεται πάντα κοντά στις χαρές και στις πίκρες των ανθρώπων της ενορίας του κι όχι μόνο. Αγαπιέται πολύ απ’ το ποίμνιό του, που τον υποστηρίζει και τον υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια.
Το ξεκίνημα και η πορεία του στην ιεροσύνη εξελίσσονται με αναπάντεχες εναλλαγές, που διαφοροποιούν όλα τα μέχρι τότε δεδομένα και οδηγούν τον παπα-Γιάννη μπροστά σε ανατροπές που αλλάζουν ριζικά την καθημερινότητά του. Στην παρ’ ολίγον απώλεια της επαφής του με την πραγματικότητα και την ίδια τη ζωή, εμφανίζεται ένας άνθρωπος που μόλις έχει ξεφύγει από την άβυσσο της κατάθλιψης. Η Μαρία θα δει σαν θείο δώρο τη συνάντησή της με τον παπα-Γιάννη και θα τον φέρει κοντά της μ’ ένα απροσδόκητο και ευφάνταστο ψέμα... Όμως, όταν μια επιλογή στηρίζεται σ’ ένα ψέμα, έστω κι ευλογημένο, που σώζει και σκορπά ευτυχία, αργά ή γρήγορα οι ίδιες οι περιστάσεις, καμιά φορά κι η τύχη, θα ανασύρουν στο φως την αλήθεια! Και τότε... είναι μοιραίο τα πράγματα να πάρουν εντελώς ανεξέλεγκτη τροπή.
Ένας άνδρας ανάμεσα σε μια αλήθεια σκληρή κι ένα ψέμα ευλογημένο! Τί θα διαλέξει; Μια γυναίκα που απαρνιέται την πραγματικότητα και μπλέκεται στα δίχτυα του απόλυτου έρωτα. Θα μπορέσει να βρει διέξοδο; Ένα παιδί που βιώνει την εγκατάλειψη στους τέσσερις τοίχους ενός ορφανοτροφείου. Θα αγαπηθεί κάποτε όπως αξίζει να αγαπιέται πάντα ένα παιδί;
Η άποψή μου:
(γράφει η Δήμητρα Παναρίτη)
Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένας άνθρωπος που ενώ αγαπά το τραγούδι και επιθυμεί να ακολουθήσει καριέρα τραγουδιστή, τελικά γίνεται ιερέας. Η οικογένειά του δεν ξαφνιάστηκε. Ο Γιάννης είχε στο μυαλό του την ιεροσύνη από τα παιδικά του χρόνια και η μητέρα του συνέβαλε με τον τρόπο της και τις μηχανορραφίες της στο να την ακολουθήσει. Ο γάμος του με τη Σμαρούλα γίνεται από ανάγκη -αφού έχει ήδη χάσει τη γυναίκα που αγαπά- μόνο και μόνο για να χειροτονηθεί ιερέας. Εκείνη δεν είναι υπόδειγμα πιστής και αφοσιωμένης συζύγου και η πορεία του γάμου τους είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που φαντάστηκαν και οι δύο.
Στη συνέχεια γνωρίζει τη Μαρία που βρίσκεται σε μια ευάλωτη στιγμή της ζωής της και έρχονται πιο κοντά. Έπειτα εξελίσσονται έτσι τα πράγματα και «αναγκάζεται» προκειμένου να ζήσει μαζί του αυτό που ονειρεύεται, να του πει ένα ψέμα. Το ψέμα αυτό θα δημιουργήσει μια σειρά γεγονότων μέσα από το οποίο εν τέλει θα αποκαλυφθούν πολλές αλήθειες.
Το βιβλίο πραγματεύεται πολλά θέματα όπως της αγάπης, της πίστης, της φιλίας, της υιοθεσίας, της διαφορετικότητας, των επιθυμιών αλλά και της συγχώρεσης. Είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που θίγει σημαντικά ζητήματα της κοινωνίας μας.
Αυτό δε που κυριαρχεί, είναι το ψέμα σε όλες του τις μορφές. Το ψέμα που λέγεται από συμφέρον, από εγωισμό, από αγάπη, από μίσος, από ανάγκη, ή όπως χαρακτηρίζεται από τον τίτλο του βιβλίου, καταλήγει να είναι ένα ευλογημένο ψέμα. Όχι όμως πάντα... γιατί πολλές φορές το ένα ψέμα φέρνει το άλλο και αλλάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων εκείνων που άλλα ήθελαν και άλλα ονειρεύτηκαν απ’ αυτά που τελικά έπραξαν εξαιτίας του ψέματος.
Είναι όμως ευλογημένα τα ψέματα που γίνονται στο όνομα της αγάπης; Μπορούν αγάπη και ψέμα να πορευτούν μαζί πιασμένα χέρι-χέρι; Πόσο προδομένος μπορεί να νιώσει κάποιος όταν το ψέμα προέρχεται από τα αγαπημένα του πρόσωπα και ειδικά όταν τού έχουν αλλάξει όλη τη ζωή;
Ένα βαθιά ανθρωποκεντρικό μυθιστόρημα που ρέει αβίαστα, με ήρωες καθημερινούς που ψάχνουν να βρουν τη λύτρωση στη ζωή που άλλα ονειρεύτηκαν και άλλα προέκυψαν. Και μέσα σε όλη αυτή τη δίνη των γεγονότων, τα αθώα θύματα που πληρώνουν τα ψέματα, τα παιδιά. Έχουμε τελικά το δικαίωμα να επεμβαίνουμε στις ζωές των άλλων και να δημιουργούμε ντόμινο αρνητικών εξελίξεων με αποδέκτες ανθρώπους που δεν έφταιξαν σε τίποτα;
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Μαρία Παπαδάκη
Σελίδες: 528
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2018
ISBN: 978-618-5284-90-9
Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Μαρία Παπαδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε λογιστικά και αγγλικά. Το πρώτο της βιβλίο ήταν η ποιητική συλλογή με τίτλο "Αγάπες δροσουλίτες" (Γκοβόστης). Το δεύτερο ήταν το μυθιστόρημα με τίτλο "Τί γυρεύω εγώ εδώ" (Φίλντισι, 2014). Το τρίτο ήταν το μυθιστόρημα "Κλειστό λόγω αγάπης" (Ωκεανίδα, 2016), το οποίο έγινε best seller στα βιβλιοπωλεία των Public. Το τέταρτο ήταν το μυθιστόρημα "Κρουσταλλένια μου" (Ωκεανίδα, 2017). Συνεργάστηκε με το διαδικτυακό περιοδικό Μουσικόραμα, με συνεντεύξεις και άρθρα. Στη στιχουργική της πορεία συνεργάστηκε με πολλούς και αξιόλογους συνθέτες και ερμηνευτές. Εκτός Ελλάδος, συνεργάστηκε με τον Ελληνοαμερικανό συνθέτη Daniel Alcheh, γράφοντας τους στίχους σε τέσσερα τραγούδια που ερμήνευσαν ο Βασίλης Λέκκας, ο Παντελής Θαλασσινός και η Σοφία Παπάζογλου, στο soundtrack της χολιγουντιανής ταινίας "Τhe trouble with bliss", που διακρίθηκε στα Media Awards του Χόλιγουντ.
.jpg)
