Με αφορμή το βιβλίο «Η φωνή μέσα μου», η Λιάνα Τζιμογιάννη ρώτησε τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Ιωακειμίδη...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
1. Με το «Η φωνή μέσα μου» μάς παραδίδεις μια ΜΑΡΤΥΡΙΑ. Πόσα όμως, από τα γραφόμενα είναι αλήθειες και πόσα μυθοπλασία;
Κ.Ι.: Αυτή τη φορά, σε αυτό το βιβλίο, τίποτα δεν είναι μυθοπλασία. Τα κατέγραψα ακριβώς όπως μου τα εξομολογήθηκε ο Φίλιππος, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου.
2. Στο βιβλίο μιλάς για τη «διπολική διαταραχή», μια ψυχική νόσο, η οποία έχει συνδεθεί με τη δημιουργικότητα ή ακόμα και με την ιδιοφυΐα. Από αυτή έπασχαν ο ζωγράφος Βαν Γκογκ και η συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ. Τη θεωρείς επικίνδυνη για τον πάσχοντα και τους γύρω του;
Κ.Ι.: Όχι, δεν είναι καθόλου επικίνδυνη. Έζησα τον Φίλιππο και είναι ένα φυσιολογικό παιδί που ζει ανάμεσά μας. Ζήσαμε ωραίες στιγμές. Τον πέτυχα και στα πάνω του και στα κάτω του. Όπως όλοι μας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μου φάνηκε επικίνδυνος.
3. Μας έχεις δώσει αναγνώσματα κυρίως χιουμοριστικής φύσεως. Πώς αποφάσισες να στραφείς σε κάτι πιο «σοβαρό»;
Κ.Ι.: Δεν επιθυμώ να επαναλαμβάνομαι στα γραπτά μου. Ήθελα να αποκαλύψω και την άλλη μου πλευρά και θέλω να ελπίζω ότι τα κατάφερα.
4. Τι θα ήθελες να πάρει το αναγνωστικό κοινό με το νέο σου πόνημα;
Κ.Ι.: Πρώτον για την ψυχική νόσο. Πως όσοι πάσχουν από κάτι, δεν είναι απαραίτητα τρελοί. Είναι απλώς υπερευαίσθητοι. Κανένας δεν είναι τρελός. Το λέει και ο ίδιος ο ήρωας μέσα στο βιβλίο! Και δεύτερον, να δώσω αισιόδοξα μηνύματα. Να χαμογελάμε. Να κοιτάμε μπροστά και φυσικά ότι τίποτα δεν τελείωσε.
5. Εσύ έχεις «φωνές μέσα σου»; Τις ακούς ή τις αγνοείς;
Κ.Ι.: Ευτυχώς δεν ακούω παρά μόνο της μητέρας μου όταν το δωμάτιο μου είναι άνω-κάτω (γέλια). Πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε φωνές, αλλά δεν το παραδέχονται. Στην περίπτωση του Φίλιππου ισχύει το αντίθετο. Δεν φοβάται να «εκτεθεί».
6. Πώς νιώθεις που έχεις στο βιογραφικό σου 5 βιβλία;
Κ.Ι.: Ένας ευτυχισμένος και δημιουργικός άνθρωπος. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα ούτε εγώ ο ίδιος ότι έφτασα μέχρι εδώ. Εννοώ με 5 βιβλία στο ενεργητικό μου. Δεν μπορώ να ξεχάσω πόσα πέρασα για να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο. Πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια μέχρι να το πάρω στα χέρια μου. Σήμερα αισθάνομαι ευλογημένος γιατί στις εκδόσεις Πνοή -όπου ανήκω- είμαι ασφαλής από όλες τις απόψεις.
7. Και στα 5 βιβλία έχεις πρωτότυπους -ή αν θέλεις- πιασάρικους τίτλους. Πόσοι από αυτοί είναι αποκλειστικά δικοί σου και γενικά, πώς αποφασίζεται ένας τίτλος από τους πολλούς που πέφτουν στο τραπέζι;
Κ.Ι.: Όλους τους τίτλους τους βρίσκουμε μαζί με τον εκδότη μου με μικρές εξαιρέσεις. Δίνω πάντα μεγάλη βαρύτητα γιατί από εκεί ξεκινά ο αναγνώστης και από τον τίτλο ξεκινώ όταν γράφω κάτι. Σε αυτό είμαι τυχερός γιατί δεν είσαι η πρώτη που μου το λέει. Και ναι, είναι γεγονός ότι είναι «πιασάρικοι» αν κρίνω από την επιτυχία του κάθε βιβλίου. «Η γριά βαλίτσα» για παράδειγμα έκανε επιτυχία. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
8. Τι θα ήθελες να έχεις γράψει και τι να περιμένουμε στο μέλλον από σένα;
Κ.Ι.: Θα ήθελα να γράψω ένα μεγάλο βιβλίο 500 σελίδων για να ξαφνιάσω τους αναγνώστες μου (γέλια). Τώρα το τι θα περιμένετε στο μέλλον από μένα, σας το κρατώ για έκπληξη!
9. Ξέρω ότι είναι νωρίς ακόμα, αλλά ποιο θα είναι το επόμενό σου συγγραφικό βήμα;
Κ.Ι.: Γράφω ήδη το επόμενο! Ποτέ δεν σταματώ. Η πρωταγωνίστρια είναι μία κυρία των Βορείων Προαστίων.
10. Κλείσε τη συνέντευξη, δίνοντας μια συμβουλή ή ευχή στους αναγνώστες μας!
Κ.Ι.: Να πετάξουν τις τηλεοράσεις από τα σπίτια τους και να ανοίξουν τα βιβλία!!! Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Εμείς ευχαριστούμε, Κωνσταντίνε!!!
Καλοτάξιδη η φωνή σου!!!
(Φωτογραφίες συγγραφέα και άρθρο ©Λιάνα Τζιμογιάννη για τα Βιβλιοσημεία)
.jpg)
