Περίληψη οπισθόφυλλου:
«Κανείς δεν μπορεί να γυρίσει πίσω τη ζωή και να κάνει μια νέα αρχή, αλλά μπορεί σήμερα να κάνει ένα νέο τέλος.»
Έχει σαστίσει. Σκοτάδι και πόνος. Ό,τι κι αν έγινε, ήταν δυνατό. Δίπλα του χαλάσματα, έπιπλα και μια γυναίκα νεκρή. Αυτός όμως πρέπει να επιζήσει, πρέπει να γυρίσει στη ζωή που έχτισε με μεγάλο αγώνα. Τίποτα δεν του χαρίστηκε. Πέρασε πολλά, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Αρνείται να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα. Προσποιείται ότι ακολουθεί το καθημερινό πρόγραμμα στην εταιρία που διευθύνει, φτιάχνει λίστες, στήνει εικονικούς διαλόγους με τον μοναδικό του φίλο. Μέσα στα όνειρα, στις παραισθήσεις, πρόσωπα από το βασανιστικό του παρελθόν τον επισκέπτονται και ζητάνε απαντήσεις. Δεν μπορεί να τ’αντέξει κι αυτό. Σκέφτεται ότι έξω υπάρχει ζωή, υπάρχει φως, τουλάχιστον γι’αυτόν. Ή μήπως όχι;
Η άποψή μου:
(γράφει η Νάντια Παπαθανασοπούλου)
Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου χαμογελούσα. Ενώ η κατάσταση του ήρωα ήταν τραγική, ο ίδιος τη διακωμωδούσε. Στην αρχή όλα ήταν καλά. Διαφαινόταν ένα βαθύ χιούμορ, όπως βαθιά χωμένος ήταν και ο Σωτήρης (ο ήρωας) στα συντρίμμια της πολυκατοικίας του από ένα σεισμό.
Αρχικά δε συμπαθείς τον Σωτήρη. Βλέπεις ένα κακομαθημένο στέλεχος εταιρίας που το νοιάζει μόνο να τσιτώνει τους υπαλλήλους του, να φτιάχνει μυς στο γυμναστήριο και να ζει, τρώγοντας σολομούς και πίνοντας καπουτσίνο. Αποστειρωμένη ζωή...
Στην πορεία η γνώμη σου αλλάζει. Ανακαλύπτεις πως ο Σωτήρης είναι ένας άνθρωπος που έχει πληγωθεί πολύ. Είχε άσχημα παιδικά χρόνια, περίεργη εφηβεία, μοναχική συνέχεια. Η αντιπάθειά σου γίνεται στοργικότητα. Σου θυμίζει γνωστούς σου, ανθρώπους ατσαλάκωτους που συναντάς τυχαία, ίσως και τον ίδιο σου τον εαυτό.
«Τι είναι χειρότερο να χάσεις τη ζωή σου ή τον εαυτό σου; Τόσα ταξίδια έξω από τον εαυτό μου δεν βοήθησαν τελικά», σκέφτεται και βάζει κι εσένα σε σκέψεις. Πότε χάνουμε τον εαυτό μας; Πότε τον βρίσκουμε, ΑΝ τον βρίσκουμε. Στα δύσκολα; Στα εύκολα; Νωρίς; Αργά; Πόσα χαλάσματα πρέπει να πέσουν πάνω μας για να δούμε καθαρά;
Και συνεχίζει: «Αυτοί που πληγώθηκαν από οικογένειες κάνουν τα πάντα για τη δική τους». Πόσοι στην οικογένειά μας ονειρευόμαστε ό,τι δεν είχαμε; Πόσοι προσπαθούμε; Πόσοι παλεύουμε; Πόσοι κάνουμε τα ίδια λάθη τελικά;
Άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου και τις τέντωσε ο Σωτήρης... Άνοιξε βαθύ ρήγμα στον τρόπο σκέψης μου. Πιστεύω πως είναι ένα δυνατό βιβλίο που σε κάνει να σκεφτείς ότι κανείς δε μπορεί να γυρίσει πίσω τη ζωή και να κάνει μια νέα αρχή, αλλά μπορεί σήμερα να δώσει ένα νέο τέλος...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Τόλης Αναγνωστόπουλος
Σελίδες: 246 / Διαστάσεις: 14Χ21
Ημερ. έκδοσης: Φεβρουάριος 2018
ΙSBN: 978-618-5307-22-6
.jpg)
