Περίληψη οπισθόφυλλου:
Μια παρέα φίλων ιδρύει την Κοινωνία των Μεταφραστών. Το 1968 ζουν στο Παρίσι. Το 1985 περιπλανιούνται στην Πατησίων. Το 2018 βρίσκονται στο Au Revoir, Σεν Μισέλ και Πατησίων γωνία. Επιμένουν ότι ανήκουν στα απόνερα της γενιάς των μεγάλων αφηγήσεων, πως θέλουν να γίνουν η φωνή όσων δεν χώρεσαν σε αυτές· η μνήμη των ξεχασμένων πραγμάτων. Η Κοινωνία των Μεταφραστών θα γίνει ο τόπος συνάντησης των διαφορετικών επιλογών, που θα χλευάζει κάθε κανονικότητα. Θα αποτελέσει μια προσδοκία.
Ο Δημήτρης Ιακώβου, μέλος της Κοινωνίας, αντιλαμβάνεται τη ζωή ως την τέχνη των πολλών δυνατοτήτων. Αυτό διδάσκει. Ονειρεύεται τη διδασκαλία ως μια συνάντηση ελεύθερων ανθρώπων, απέναντι σε έναν κόσμο που αρνείται να αλλάζει. Πιστεύει πως το πανεπιστήμιο είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στους νέους ανθρωποφύλακες που θέλουν να δημιουργήσουν τον άνθρωπο με την ευφυΐα της μέδουσας. Να κρατήσει με αυταπάρνηση μια θέση άμυνας. Ωστόσο, όλοι οι άνθρωποι έχουν ιστορία. Ιστορία που τους αρέσει να λένε, ιστορία που αποσιωπούν, ιστορία που δεν έπραξαν.
Η άποψή μου:
«Βλέπουμε μόνο αυτό που θέλουμε να δούμε. Το βλέμμα είναι μια πράξη επιλογής».
---John Berger, Βρετανός συγγραφέας---
Θα ήθελα ειλικρινά να γράψω παρά πολλά για το βιβλίο αυτό. Είναι κομμάτια μου, εντελώς προσωπικά, που μου γεννήθηκαν όταν το διάβαζα και με καταβύθισαν σε στιγμές δικές μου. Δεν είχα ποτέ την «τύχη» να ανήκω σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ούτε ως φοιτητής του, ούτε φυσικά ως εργαζόμενος. Διδάσκων ή μη. Η δικιά μου πορεία ήταν σε άλλο πεδίο δράσης. Ωστόσο, τα μέρη που στο εν λόγω βιβλίο παρουσιάζονται, και κυρίως του κέντρου της Αθήνας, είναι γνωστά σε όλους μας και ιδιαίτερα αγαπητά. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα της χώρας μας, και συνεχίζουν ακόμα να είναι.
Η όλη πλοκή του βιβλίου εξελίσσεται με κέντρο τα Εξάρχεια κι τις γύρω από αυτά γειτονιές. Λίγο η Λεωφ. Αλεξάνδρας, η Κυψέλη με την Πατησίων, το Κολωνάκι, το κέντρο της Αθήνας κ.α. περιδιαβαίνουν μέσα στις σελίδες του. Τώρα μπορεί κάποιος εύλογα να αναρωτηθεί γιατί αρχίζω να γράφω αυτή την άποψή μου από την περιοχή και δεν αναφέρομαι στην αυτή καθαυτή την πλοκή. Επειδή η ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων κουβαλάει μία βαρύτατη ιστορία των νεότερων χρόνων μας. Είναι το σημείο που εκεί έχουν πρωταγωνιστήσει οι άνθρωποι και οι ιδέες τους, κυρίως από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Είναι ένας χώρος ζυμώσεων και παρεξηγήσεων μέσα στο ελληνικό γίγνεσθαι. Έτσι λοιπόν, ο συγγραφέας θα τοποθετήσει τους ήρωες μία παρέας μέσα σε αυτό το τοπικό πλαίσιο. Και ως επιστέγασμα όλων αυτών θα έχει ριζώσει τις ιδέες τους -πού αλλού; στο Παρίσι του Μάη του ’68, όταν ζούσαν κάποια από εκείνα τα γεγονότα. Δύο λοιπόν σημεία το ένα χρονικό το άλλο τοπικό θα καθορίσουν τις εξελίξεις των ζωών των ηρώων μας.
Δολοφονίες. Ένας αστυνομικός που ακροβατεί μεταξύ καθήκοντος και προσωπικής θλίψης, μία σχεδόν «αποκρυφιστική ομάδα» η «Κοινωνία των Μεταφραστών» που θέλει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και να γίνει το καταφύγιο κάθε αμφισβήτησης, μία παρέλαση απορρίψεων, αποδοχών, ροκ μουσικής αλλά και κλασικών μοτίβων, ποίησης, αλκοόλ και γνώριμων περαστικών από το παρελθόν, γυναίκες και φίλοι μοιραίοι και άμοιροι, κατεστημένο και νέο, σουλατσάρουν στις σελίδες του βιβλίου. Όλοι και όλα καθορίζονται από επιλογές. Άλλοτε τις δικές τους. Άλλοτε μίας ζωής που κάποιοι επέλεξαν να ακολουθήσουν χωρίς να γνωρίζουν τον ακριβή προορισμό της. Αλλά οι ήρωες του βιβλίου είναι δεσμευμένοι ηθικά με αυτές τις επιλογές, ανεξαρτήτως αν κάποια στιγμή έχει έρθει η ώρα της αποδέσμευσης από αυτές. Και όταν ο ένας, τολμήσει να δει την πραγματικότητα τού τώρα καθαρά και αποφασίσει να αναθεωρήσει αυτές τις επιλογές, θα τιμωρηθεί. Όχι όμως ως επίορκος αλλά ως προσφορά στις μνήμες του παρελθόντος.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Παναγιώτης Βλάχος
Σελίδες: 456
Ημερ. έκδοσης: 2020
ISBN: : 978-960-04-5086-6
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Παναγιώτης Βλάχος γεννήθηκε στη Μεσσηνία. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και ζει. Σπούδασε οικονομικά και έκανε μεταπτυχιακά στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Εργάζεται ως ειδικός επιστήμονας σε μελέτες και έρευνες που άπτονται περιβαλλοντικού, χωροταξικού και οικονομικού σχεδιασμού. Εργάστηκε για σχεδόν είκοσι χρόνια στον εκδοτικό χώρο. Ασχολείται συστηματικά με την ψυχανάλυση.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του: "Ανά δύο και ένας μόνος του" (2002), "Καλή σας νύχτα, κύριε Φρόιντ" (2006), "Οι ανόητοι" (2011), "Το blues της ανεργίας" (2016), "Αλλαγή φρουράς" (2020).