Ένα αποτρόπαιο έγκλημα συγκλονίζει την Αθήνα. Οι αστυνομικοί της Δίωξης δεν έχουν συναντήσει παρόμοιο άλλη φορά στη ζωή τους. Η πόλη, παραμονές Χριστουγέννων, αναστατώνεται. Το θύμα είναι άγνωστο, και ο δολοφόνος δείχνει αρρωστημένος και σίγουρος για αυτό που κάνει.
Η αστυνόμος Αΐντα Μητροπούλου έχει κάθε λόγο να υποψιάζεται πως πρόκειται για serial-killer και, μαζί με τον υπαστυνόμο Δώρη Μανουστάκο και την υπόλοιπη ομάδα της, θα προσπαθήσουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση, ξέροντας όμως εκ των προτέρων πως μόνο ο ίδιος ο δολοφόνος μπορεί να τους δώσει περισσότερα στοιχεία... με έναν καινούργιο φόνο. Πράγμα που βέβαια δεν θα αργήσει να συμβεί. Μόνο που αυτή τη φορά το έγκλημα είναι ακόμη πιο σκληρό και ακόμη πιο τερατώδες. Και αυτό είναι μόνο η αρχή...
Στην υπόθεση θα εμπλακεί ενεργά και ο μυστηριώδης ανεξάρτητος ρεπόρτερ Παύλος Βαφειάδης, που συντονίζει τη δική του ομάδα «πρακτόρων» μέσα στα σκοτεινά στενά της Αθήνας, στα ρημαγμένα της σπίτια και στα καταφύγια των παρανόμων. Όλοι θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην ξαναχτυπήσει ο παρανοϊκός δολοφόνος, χωρίς όμως να ξέρουν ή να μπορούν να υποψιαστούν ποια είναι η πραγματική αιτία για όλα αυτά...
Τέσσερις συγγραφείς γράφουν από κοινού ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, ένα γρήγορο, σκληρό και αιματοβαμμένο θρίλερ, γράφοντας εκ περιτροπής τα κεφάλαια του βιβλίου και αναλαμβάνοντας ο καθένας από έναν ρόλο: η Χίλντα Παπαδημητρίου την αστυνόμο Μητροπούλου, ο Δημήτρης Σίμος τον Δώρη Μανουστάκο, ο Βαγγέλης Γιαννίσης τον Παύλο Βαφειάδη, και ο Κυριάκος Αθανασιάδης, εμπνευστής και συντονιστής του εγχειρήματος, τον ανώνυμο δολοφόνο.
Η άποψή μου:
Αποκάλυψη είναι ο τίτλος... αλλά και για τον αναγνώστη είναι μια πραγματική αποκάλυψη, καθώς βρίσκεται απροετοίμαστος μπροστά στο μακελειό που ετοιμάζουν οι τέσσερις Ιππότες, που μοιάζουν φυσικά με τους τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης...
Είναι κάτι μεταφυσικό; Αυτό το ερώτημα τριβέλιζε το μυαλό μου καθώς το διάβαζα μα οι «αγγελιοφόροι» ή οι Άγγελοι δεν συνηθίζουν να κάνουν ειδεχθή εγκλήματα προκειμένου να συνετίσουν το παραστρατημένο πρόβατο. Άρα τι άλλο συμβαίνει; Είναι όλα αποκύημα ενός διαταραγμένου νου; Ένα είναι σίγουρο. Οι αποτρόπαιες σκηνές εγκλήματος που ξεκινούν από την αρχή του βιβλίου είναι πραγματικές και η Αστυνόμος Αΐντα Μητροπούλου καλείται να βρει τον ένοχο ή τους ενόχους. Τα Χριστούγεννα όμως πλησιάζουν και το εγκληματολογικό πρέπει να ξεχάσει γιορτές και αργίες, γιατί κάποιος ή κάποιοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και σκοτώνουν με έναν τρόπο που θυμίζει ταινία τρόμου.
Θα σταθώ στους χαρακτήρες γιατί όλοι με τον τρόπο τους με εντυπωσίασαν και αν δεν υπήρχαν μέρη και ονόματα, δεν θα πίστευα ότι τέτοιου είδους αστυνομικό γράφτηκε στην Ελλάδα!!!
Η Αΐντα είναι μια δυναμική γυναίκα και ξέρει να κρύβει καλά μυστικά του παρελθόντος. Να τονίσω ότι είναι η καλύτερη γυναίκα επιθεωρήτρια που έχω διαβάσει ποτέ σε αστυνομικό μυθιστόρημα! Θαυμάζω το σθένος, τη μεθοδικότητα της, τη σχολαστικότητά της, σε σημείο που πολλές φορές να αψηφά τον κίνδυνο. Είναι εργασιομανής και απαιτητική, έως ένα βαθμό όμως και γίνεται σκληρή κι υπερβολική με τους συνεργάτες της. Ίσως αυτό να είναι και μια ασυνείδητη μορφή άμυνας, αφού έχει ένα -κατά κανόνα ανδροκρατούμενο- αξίωμα και πρέπει να αποδεικνύει την αξία της καθημερινά σε αντιδιαστολή με τους άντρες συναδέλφους, που δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα.
Ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι αν δεν είναι η μήτρα του κακού, κάποιο ον υπερφυσικό, πρόκειται για ένα ασταθές και ψυχικά διαταραγμένο άτομο. Πολλές φορές στο βιβλίο αναρωτήθηκα αν είναι ένα ή περισσότερα αλλά γρήγορα απέκλεισα το γεγονός της ομαδικής παράνοιας κι έψαχνα να βρω μια πολυσχιδή προσωπικότητα. Επειδή έχω ανατρέξει σε πληροφορίες σχετικά με αυτό, θα πω εδώ ότι η εναλλαγή των ρόλων μιας διχασμένης προσωπικότητας είναι σύνηθες φαινόμενο. Έτσι, ένα φαινομενικά ήρεμο κι άκακο άτομο με τη μορφή μιας προσωπικότητάς του μπορεί να μετατραπεί σε αιμοσταγή δολοφόνο σε μια άλλη μορφή και μάλιστα, να είναι και εξαιρετικά χειροδύναμος. Γιατί αυτό που υποδύεται εκείνη τη στιγμή, αυτό είναι!
Υπαστυνόμος Δώρης Μανουστάκος σχετικά νέος στο σώμα και υφιστάμενος της Αΐντα, αρκετά φιλόδοξος, αρκετά ωραίος για να μπει από τόσο νωρίς στο παιχνίδι της δόξας. Ίσως αυτή η έκρηξη αδρεναλίνης σαν κυνηγός του εγκλήματος να τον οδήγησε σε αυτή την στροφή της καριέρας του αφού το βασικό του πτυχίο είναι στα λογιστικά. Γίνεται αμέσως συμπαθής, καθώς καλείται να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά -όπως την αποκαλεί- που περιλαμβάνει και την ενημέρωση των συγγενών των θυμάτων. Οι έρευνές του καθοριστικές για την αποκάλυψη των ενόχων. Η μεγάλη έκπληξη είναι ότι τα ευυπόληπτα θύματα, στην πορεία των ερευνών, δεν φαίνονται και τόσο αθώα όσο παρουσιάζονται...
Ενεργά σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχει κι ένας δημοσιογράφος ο οποίος διευκολύνει και βοηθά το έργο της αστυνομίας όχι όμως χωρίς ανταλλάγματα. Κι όλα αυτά μέσα από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του, καθώς πάσχει από μια μορφή αγοραφοβίας που δεν τον αποτρέπει να βγει και να αντικρίσει τον έξω κόσμο. Πολύ ζωντανός χαρακτήρας! Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς ξέρει την πόλη και τις κλίκες της, ξέρει από πού να ζητήσει κάποια εξυπηρέτηση και πάνω απ’όλα, γνωρίζει πώς λειτουργεί ο κόσμος της νύχτας. Τις περισσότερες φορές συνεργάζεται με τον υπόκοσμο και παίζει βρώμικα αλλά δεν είναι ο χαρακτήρας που αντιπαθείς, όπως γίνεται με άλλους συναδέλφους του.
Η εναλλαγή των χαρακτήρων, οι ζωντανοί διάλογοι, οι γλαφυρές περιγραφές ήταν αυτά που με παρότρυναν να συνεχίσω την ανάγνωση για μια ολόκληρη νύχτα μέχρι το τέλος. Προσπέρασα την απέχθεια και αρκετές φορές την αηδία, που ένιωσα για τα εγκλήματα και παρακολούθησα τις κινήσεις-συμπεριφορές των χαρακτήρων έναν προς έναν. Πουθενά δεν φαίνεται να είναι παράταιρη η γραφή, πουθενά δεν φαίνεται να παίρνει προβάδισμα ο ένας συγγραφέας έναντι του άλλου. Μοιάζει σαν ένα ενιαίο σύνολο, σαν να γράφτηκε από έναν συγγραφέα και έτσι, δικαιώθηκε η άποψή μου ότι οι συγγραφικές συνεργασίες παράγουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα...
Το βιβλίο δεν παρουσιάζει ανακρίβειες και δεν κάνει κοιλιά. Μας φέρνει αντιμέτωπους με τον ψυχισμό των κεντρικών ηρώων και με έκπληξη διαπιστώνω ότι καθένας από εμάς θα παρουσίαζε την ίδια συμπεριφορά, κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Το τέλος του λειτούργησε ως καταλύτης. Ήταν αυτό που με συγκλόνισε και μου δημιούργησε όλον αυτόν τον ενθουσιασμό. Διαβάστε το και δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας!!!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Συλλογικό έργο (Κυριάκος Αθανασιάδης, Βαγγέλης Γιαννίσης, Χίλντα Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σίμος)
Σελίδες: 344 / Διαστάσεις: 14,5Χ20,5
Ημερ. έκδοσης: Νοέμβριος 2018
ΙSBN: 978-960-569-907-9
Βιογραφικά των συγγραφέων:
Ο Κυριάκος Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1963 στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε για τρεις δεκαετίες στον χώρο του βιβλίου, στην Αθήνα, ως επιμελητής εκδόσεων, αναγνώστης χειρογράφων πεζογραφίας και στέλεχος εκδοτικού οίκου. Εξέδωσε περί τα 30 βιβλία, κάποια από αυτά με διάφορα ψευδώνυμα. Από το καλοκαίρι του 2017 ζει στην Πράγα.
Έχει διδάξει μετάφραση της αστυνομικής λογοτεχνίας στο ΕΚΕΒΙ και είναι τακτική συνεργάτης του διαδικτυακού περιοδικού για το βιβλίο Book Press και της διαδικτυακής μουσικής πύλης www.mic.gr.
Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1987. Το πρώτο του βιβλίο κατέκτησε την 1η θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος «Ασημένια Σελίδα». Δραστηριοποιείται παράλληλα ως σεναριογράφος. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, ως ένα από τα νεαρότερα μέλη της. Έχει στο ενεργητικό του δύο μυθιστορήματα αστυνομικής λογοτεχνίας και είναι ο δημιουργός της αστυνομικής σειράς βιβλίων «Σκοτεινά Νερά». Τον Ιούνιο '19 θα κυκλοφορήσει το τρίτο του μυθιστόρημα από την ίδια σειρά.
.jpg)
