Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1987. Είναι απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, έχοντας ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα των χρηματοοικονομικών κι αποφάσισε παράλληλα να υπηρετήσει την αστυνομική λογοτεχνία. Μαθητής δημιουργικής γραφής και φανατικός θαυμαστής της σχολής του Ζωρζ Σιμενόν, λατρεύει τον Ιζζό και δεν διστάζει να αναγνωρίσει το Μεσογειακό νουάρ ως το αγαπημένο του είδος αστυνομικής λογοτεχνίας.
"Τα βατράχια" η πρώτη του συγγραφική δουλειά, έχουν κερδίσει την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος "Ασημένια Σελίδα." Δραστηριοποιείται παράλληλα ως θεατρικός συγγραφέας· το πρώτο του θεατρικό έργο "Το κόκκινο μελίσσι" ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου Πόλη. Τον Ιανουάριο του 2016 έγινε δεκτός στην Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, ως ένα από τα νεαρότερα μέλη της.
Τα έργα του:
Τα Βατράχια / περίληψη:
Χαλκίδα 2010
To ποτάμι φουσκώνει. Τα βατράχια ετοιμάζονται για το τραγούδι τους. Μια δεκατετράχρονη μαθήτρια ανασύρεται νεκρή από τα παγωμένα νερά του Ευβοϊκού. Η υπόθεση επαναφέρει τον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο στη δράση, κάνοντας τη σύλληψη του δολοφόνου να φαντάζει ως η μόνη ευκαιρία για τη λύτρωση. Χρόνια θαμμένα μυστικά και απόκρυφες ιστορίες μιας μικρής κοινωνίας παραμένουν στο σκοτάδι μέχρι την ώρα της αποκάλυψης.
Αλιβέρι 1984
Δημήτρης και Αμαρυλλίς. Δυο αδέρφια χωρίς δεσμό αίματος να τους συνδέει. Ένας κήπος γεμάτος λάσπη. Η μετάβαση μιας οικογένειας από την ευημερία στη φτώχια. Πώς ένα ένοχο μυστικό θα χωρίσει αλλά και θα ενώσει τις ψυχές τους;
Δύο σκοτεινές ιστορίες, ένα αναπάντεχο τέλος. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται διηγήματα τριών καταξιωμένων συγγραφέων της αστυνομικής λογοτεχνίας:
* Μικρά Εγκλήματα της Οδού Δράκου της Χίλντας Παπαδημητρίου
* Καντίνα «Ο Σάββας» του Δημήτρη Μαμαλούκα
* Η Δεξαμενή του Βαγγέλη Γιαννίση
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Σκοτεινά Νερά #1
Συγγραφέας: Δημήτρης Σίμος
Σελίδες: 336
Ημερ. έκδοσης: Ιανουάριος 2018
ISBN: 978-960-507-113-4
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Τυφλά ψάρια / περίληψη:
Το άψυχο σώμα μιας νεαρής μητέρας ανακαλύπτεται στα βράχια της θάλασσας, δίπλα στην αλάνα του Φάρου. Ο αστυνόμος Καπετάνος καλείται να ξεμπλέξει το κουβάρι ενός φόνου που θα εμφανίσει μπροστά του ένα στοιχειωμένο παρελθόν.
Ο υπόκοσμος βγαίνει από το σκοτάδι αναζητώντας μια θέση στο φως με ανταμοιβή το χρήμα. Μυστικά αίματος μέσα στην οικογένεια. Αδελφικοί δεσμοί που καμουφλάρονται. Το φως μπορεί να δώσει τη λύση. Τα ψάρια πρέπει να τυφλωθούν, να χάσουν το πλεονέκτημα του καμουφλάζ. Μια παράνομη ερωτική σχέση οδηγεί στην καταστροφή. Η προσπάθεια αναρρίχησης στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα θα αποτελέσει την αρχή για το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι χωρίς νικητή.
Μετά το βραβευμένο μυθιστόρημα "Τα βατράχια" ο Δημήτρης Σίμος επιστρέφει σε ακόμη πιο "Σκοτεινά Νερά"... Το "Τυφλά ψάρια" είναι η πολυαναμενόμενη δεύτερη υπόθεση του αστυνόμου Καπετάνου.
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Σκοτεινά Νερά #2
Συγγραφέας: Δημήτρης Σίμος
Σελίδες: 328
Ημερ. έκδοσης: 11/05/2018
ISBN: 978-960-507-116-5
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Η άποψή μου:
(γράφει η Κατερίνα Βερίγκα)
Θα ξεκινήσουμε με τα Βατράχια, αλλά αντίστροφα. Δηλαδή, με τα τρία διηγήματα που περιλαμβάνονται στο τέλος, από την πένα γνωστών συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας. Είχα την ευκαιρία να παραβρεθώ στην παρουσίαση του βιβλίου στις αρχές του χρόνου και παρακολουθώντας όλους τους συγγραφείς, έδεσε ακόμα καλύτερα το ανάγνωσμα! Οι ιστορίες μικρού μήκους -όπως μ’αρέσει να τις αποκαλώ- έμοιαζαν με ταινίες μικρού μήκους. Είχαν την έντονη ατμόσφαιρα που σε κρατά σε εγρήγορση αλλά και στοιχεία που υποβόσκουν, για να επεξεργαστείς, χωρίς να τα λάβεις έτοιμα. Ο καθένας με τη δική του ξεχωριστή γραφή αποτύπωσε τρεις διαφορετικές, συγκλονιστικές ιστορίες, που κοινό τους χαρακτηριστικό δεν είναι μόνο το έγκλημα...
Πάμε τώρα στα αγαπημένα μας Βατράχια και στον ακόμα πιο αγαπημένο μας ήρωα, τον Καπετάνο! Έχω την αίσθηση πως ο Καπετάνος μάς κέρδισε γιατί δεν είναι μια φιγούρα σούπερ ήρωα, ούτε όμως και του αντί-ήρωα. Κατέχει, θα έλεγα, μια πιο ρεαλιστική μορφή από ό,τι είθισται να διαβάζουμε στα αστυνομικά μυθιστορήματα.
Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο είναι άμεση, σαν να τα διηγείται σε ένα φίλο του, βάζοντάς μας ευθύς αμέσως στη ζωή του. Η γραφή του Δημήτρη Σίμου κυλάει με μια απροσδόκητη άνεση κι ενώ υπάρχουν στοιχεία νουάρ, ταυτόχρονα έχει εμφανείς επιρροές κι από άλλα είδη λογοτεχνίας! Κι αυτό είναι κάτι, που ξεχώρισα αμέσως, διότι δε σε βαραίνει, δεν γίνεται υπερβολικό, ούτε άσκοπα «εφετζίδικο». Αγγίζει πολλά κοινωνικά θέματα και κυρίως όσα έσκασαν στην ελληνική πραγματικότητα εν μέσω κρίσης. Η αναλυτική περιγραφή των εξωτερικών χαρακτηριστικών των ηρώων είναι φωτογραφική -απεικονίζονται μπροστά σου! Ωραίο χιούμορ, αβίαστο που ταιριάζει με τις εκάστοτε συνθήκες της ιστορίας. Το στοιχείο του νερού έκδηλο, με ό,τι συμβολίζει (αποκαλύψεις και κάθαρση). Η πλοκή κυλά με μια αρμονική ισορροπία. Ο επίλογος αποδεικνύει περίτρανα πως δεν πρόκειται για ένα επιφανειακό αστυνομικό μυθιστόρημα!
Τα Βατράχια σου αφήνουν την αίσθηση πως παρακολουθείς την αγαπημένη σου αστυνομική σειρά και ανυπομονείς για το επόμενο επεισόδιο.
* Thumbs up: στην τεχνική που χρησιμοποίησε στην σελ. 83 με έμμεσο τρόπο και μέσω διαλόγου για να αποκαλυφθούν γεγονότα του παρελθόντος από άλλο πρόσωπο.
Τα Τυφλά Ψάρια σε κερδίζουν αμέσως, δεν χάνουν ούτε λεπτό το ενδιαφέρον σου και δεν επαναλαμβάνονται από τα Βατράχια. Έρχονται ως η ιδανική συνέχειά τους, πιο συναρπαστική από ποτέ!
Ο Δημήτρης Σίμος μοιάζει πιο απελευθερωμένος. Εξακολουθεί να χειρίζεται άψογα το καυστικό χιούμορ με μέτρο, καθώς και το μυστήριο και να κρατά μια ισορροπημένη ροή στην εξέλιξη της ιστορίας. Οι ανατροπές είναι και πάλι φοβερές, καθόλου προβλέψιμες. Έρχονται επιπλέον νέα στοιχεία για το παρελθόν του Καπετάνου που δένουν το παζλ της ψυχής του.
Με ενθουσίασαν οι φράσεις-τίτλοι, που είναι αποσπάσματα από το εκάστοτε κεφάλαιο. Μου άρεσε που δεν επανέλαβε αφήγηση παρελθόν-παρόν κι όλα εξελίσσονται στο τώρα, με μόνη προσθήκη το ημερολόγιο του θύματος από το πολύ πρόσφατο όμως παρελθόν. Το βιβλίο θίγει και πάλι σοβαρά, κοινωνικά ζητήματα χωρίς να γίνει γραφικό, σκιαγραφεί -χωρίς να κουράζει- το περιβάλλον που διαδραματίζεται η κάθε σκηνή, δείχνοντας πως ο συγγραφέας το γνωρίζει καλά!
Εντυπωσιακή η προέλευση της ονομασίας του βιβλίου, πρωτότυπη και ψαγμένη. Ναι... ο Δημήτρης Σίμος έχει μέλλον στο αστυνομικό μυθιστόρημα και μας το απέδειξε εις διπλούν!
