Περίληψη οπισθόφυλλου:
Δεν έχω µεγάλη ερωτική πείρα, όµως κάποια πράγµατα τα θεωρώ αυτονόητα. Για εµένα το φιλί ξεκινά από τον εγκέφαλο, όχι από το στόµα και αποτελεί από µόνο του ολοκληρωµένη εµπειρία. Δεν µπορώ να το σκεφτώ απλώς σαν τον προθάλαµο της απόλαυσης. Δεν είναι ο υπαινιγµός, αλλά η καταδήλωση. Το φιλί είναι έµπνευση. Ο Άγετς και ο Κλιµτ το ζωγράφισαν, ο Ροντέν το σκάλισε στο µάρµαρο, ο Πρινς το τραγούδησε πέρυσι. Έγινε χαρντ ροκ συγκρότηµα το 1973. Οι κοµµουνιστές ηγέτες, για να δηλώσουν την αλληλεγγύη του Ανατολικού Μπλοκ, δίνουν το λεγόµενο «αδελφικό φιλί» στο µάγουλο, και οι πιο θερµόαιµοι στο στόµα, ακολουθώντας µια χριστιανική παράδοση αιώνων, αν και οι ίδιοι είναι άθεοι. Επειδή ποτέ δε θα µε µνηµονεύσουν για τις υπηρεσίες µου στην οδοντιατρική, ίσως αποκτήσω υστεροφηµία µε άλλο τρόπο. Μπορεί στο µακρινό µέλλον να λένε για εµένα: «Έγινε γνωστή επειδή φιλούσε υπέροχα.»
Στα µέσα της δεκαετίας του ’80, η δεκαεννιάχρονη Ζαΐρα βρίσκεται στο Ανατολικό Βερολίνο για σπουδές οδοντιατρικής, ακολουθώντας τις βουλές των γονιών της, καταπνίγοντας το δικό της όνειρο να γίνει ζωγράφος. Στο Βερολίνο των απαγορεύσεων εκείνη βιώνει µια ανέλπιστη ελευθερία µακριά από το αποστειρωµένο περιβάλλον του σπιτιού της. Υψώνει τη φωνή της σε µια πόλη που φιµώνει τα στόµατα των αντιφρονούντων, πιάνει τα πινέλα και τα χρώµατα και ζωγραφίζει δελφίνια που κολυµπούν ελεύθερα, διαδηλώνει µαζί µε όσους διεκδικούν ένα καλύτερο µέλλον. Μέχρι που γνωρίζει τον Μάρτιν, έναν γοητευτικό νεαρό που τα έχει καλά µε το σύστηµα...
Η άποψή μου:
(γράφει η Βάσω Παπαδοπούλου)
Η Ζαΐρα μια καλό-κακομαθημένη νεαρή, γόνος σχετικά ευκατάστατης οικογένειας, μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι βρίσκεται στο Ανατολικό Βερολίνο το 1985, ως φοιτήτρια. Δεν είναι κομματική φοιτήτρια -βρίσκεται εκεί από δική της επιλογή. Αγαπά τη ζωγραφική, διαθέτει ταλέντο και το όνειρό της είναι η σχολή καλών τεχνών -αντιθέτως, βρίσκεται στην οδοντιατρική σχολή εκπληρώνοντας μια υπόσχεση. Ο θάνατος του πατέρα της έχει αφήσει κενά και αναπάντητα ερωτήματα μέσα της. Η απομάκρυνση από την Αθήνα, τον στενό οικογενειακό και φιλικό κύκλο θα της χαρίσει την δυνατότητα να πατήσει στα πόδια της, να κάνει τα λάθη και τις επιλογές της. Τα παράξενα μάτια του Μάρτιν θα γεννήσουν τον έρωτα και όχι μόνο. Η νεαρή μας φίλη θα έρθει αντιμέτωπη με μια διαφορετική πραγματικότητα. Θα βιώσει τη φιλία, την απόρριψη, την προδοσία, την αγάπη και όλα αυτά, στην ανατολική πλευρά του τείχους, που για χρόνια χώριζε οικογένειες, φίλους και ιδεολογίες!
Η κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου και τα γεγονότα που το ακολούθησαν άλλαξε τις ισορροπίες ολόκληρου του πλανήτη -θα ήταν παράλογο να μην επηρεάσουν τη νεαρή μας φίλη. Η συγγραφέας μάς περιγράφει την ενηλικίωση της Ζαΐρας σε πρώτο πλάνο. Πίσω από τις περιπέτειές της όμως, βλέπουμε το κλίμα που επικρατούσε εκείνη τη δεκαετία, όχι μόνο στη Γερμανία -που τότε ήταν χωρισμένη στα δύο- ή στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Υπάρχουν νέα κινήματα στη μουσική, στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία, στον κινηματογράφο. Νοιώθουμε τους τριγμούς που προκαλούν οι συνταρακτικές αλλαγές, οι οποίες συμβαίνουν στον κόσμο. Παρακολουθούμε τις ανατροπές που έφερε το γκρέμισμα του τείχους στις ζωές των απλών ανθρώπων, όπως ο Μάρτιν ή ο Βολφ. Σε όλες τις κοινωνίες υπάρχουν αυτοί που επιπλέουν, αυτοί που είναι πάντα στη σωστή μεριά όταν φυσάει ο άνεμος, οι οποίοι -πολλές φορές ή ίσως τις περισσότερες- προκαλούν κακό στους συνανθρώπους τους.
Οι ήρωες του μυθιστορήματος είναι πολλοί, όλοι έχουν λόγο και οι προσωπικότητές τους είναι στιβαρά χτισμένες. Λίγους θα αναφέρω. Συναντάμε έναν καθηγητή στην Αθήνα, μετανάστη από την Ανατολική Γερμανία, που ουσιαστικά ποτέ δεν άφησε πίσω την πατρίδα του. Χωνόμαστε μέσα στα οικογενειακά μυστικά της Ζαΐρας, γνωρίζουμε τη μητέρα, τη θεία και τον αγαπημένο ξάδελφο-αδελφό της. Ο Μάρτιν και ο Βολφ μάς τρομάζουν με τις ομοιότητες αλλά και τις διαφορές τους!
Πάνω από όλα όμως, βιώνουμε μια ενηλικίωση, μαζί με όλα όσα σέρνει πίσω της. Μαζί με το τείχος, θα πέσουν και οι κάθε είδους μάσκες, θα αλλάξουν πορείες και ζωές αλλά θα δημιουργηθούν αμέσως νέα προσωπεία και νέες ευκαιρίες. Το αφήγημα είναι γεμάτο από μουσική, χρώματα, εικόνες, ιδέες, περιγραφές. Ο αναγνώστης γελάει, κλαίει, κρυώνει με τα χιόνια του χειμώνα, με την έλλειψη θέρμανσης στο Βερολίνο ή ιδρώνει από τον καύσωνα στην Αθήνα. Κάνει περίπατο στα πάρκα του Βερολίνου, ή κολυμπά στις γαλάζιες ακτές του Αιγαίου. Θυμώνει όταν νοιώθει να παρακολουθείται από την απογοήτευση για την αδυναμία του, αλλά ταυτόχρονα χαίρεται για τις δυνατές φιλίες που κατέκτησε.
Συμβαίνουν πολλά στις σελίδες του βιβλίου -πολλά που περιγράφονται με την όμορφη γραφή και το υπέροχο χιούμορ της συγγραφέως. Η Μάιρα Παπαθανασοπούλου επέλεξε να τοποθετήσει την αφήγησή της στη χρονική στιγμή της κατάρρευσης του τείχους του Βερολίνου για να μας μιλήσει για τις μεγάλες αλλαγές που φέρνει η ενηλικίωση; Ή η Μάιρα Παπαθανασοπούλου επέλεξε να τοποθετήσει την αφήγησή της στη χρονική στιγμή της ενηλικίωσης για να μας μιλήσει για τις μεγάλες αλλαγές που έφερε η κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου; Εσείς θα αποφασίσετε!
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Σελίδες: 528
Ημερ. έκδοσης: Απρίλιος 2017
ISBN: 978-960-16-6906-9
