Περίληψη οπισθόφυλλου:
Οξυδερκές, προκλητικό και προφητικό, όπως αποδείχτηκε, το βιβλίο του Samuel Huntington αναλύει µε εξαιρετικό τρόπο την παγκόσµια πολιτική και εξηγεί ότι οι πολιτισµοί έχουν αντικαταστήσει τις ιδεολογίες ως την καθοριστικής σηµασίας δύναµη σε θέµατα γεωπολιτικής. "Η σύγκρουση των πολιτισµών και ο ανασχηµατισµός της παγκόσµιας τάξης", που πρωτοεκδόθηκε µετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και προέβλεψε την ανασυγκρότηση των χωρών ανά τον κόσµο σύµφωνα µε πολιτισµικές σφαίρες επιρροής ή «πολιτισµούς», είναι σήµερα πλέον ένα κλασικό έργο διεθνών σχέσεων.
«Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία µού θύµισαν το βιβλίο του Samuel Huntington "Η Σύγκρουση των Πολιτισµών". Εκεί ο Huntington, απαντώντας στο διάσηµο βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάµα "Το τέλος της ιστορίας", ισχυριζόταν πως οι λόγοι σύγκρουσης και ρήξης δεν έχουν εκλείψει µε την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισµού (αυτή ήταν η θέση του Φουκουγιάµα που ονειρευόταν µία αιώνια ειρήνη). Αντίθετα, έλεγε ο Huntington, οι αντιθέσεις τώρα έχουν εστιαστεί στις πολιτισµικές διαφορές. [...] Τότε είχαν στραφεί πολλοί εναντίον του Huntington και στην Ελλάδα. [...] Κακά τα ψέµατα όµως, ο άνθρωπος αυτός αποδείχθηκε και σωστός αναλυτής και καλός προφήτης...»
-Νίκος Δήµου, protagon-
«Ένα εξαιρετικό πνευµατικό κατόρθωµα -τολµηρό, µε φαντασία και προκλητικό. Ένα σπουδαίο έργο που έχει αλλάξει την αντίληψή µας για τις διεθνείς σχέσεις».
-Zbigniew Brzezinski-
«Ένα βιβλίο που διακρίνεται από τη βαθιά γνώση του αντικειµένου του και, κυρίως, έχει την ικανότητα να αντιµετωπίζει το οικείο µε νέους και προκλητικούς τρόπους».
-Michael Elliott, The Washington Post Book World-
«Σηµείο αναφοράς για µία ενηµερωµένη αξιολόγηση όλων αυτών των συναρπαστικών ερωτηµάτων: Ποια είναι η θέση µας στην ιστορία; Ποια κρυφή δύναµη καθορίζει το πεπρωµένο µας;... Διεισδυτικές σκέψεις σχετικά µε την κατάσταση του κόσµου».
-Richard Bernstein, The New York Times-
Η άποψή μου:
(γράφει ο Θανάσης Σταυρόπουλος)
Σίγουρα κανείς δε θα περίμενε το 1996, όταν πρωτοεκδόθηκε, να διαβάσει -πόσω μάλλον, να αποδεχθεί και να πιστέψει- τα λεγόμενα και κυρίως τα γραφόμενα του Samuel Huntington. Ο εν λόγω κύριος ήταν ήδη καθηγητής του Χάρβαρντ, πρόεδρος της Ακαδημίας Διεθνών Σπουδών, πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Επιστημών, διευθυντής σχεδιασμού ασφαλείας στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας επί προεδρίας Τζίμι Κάρτερ, ιδρυτής και συνεκδότης του περιοδικού Foreign Policy! Τι θα μπορούσε λοιπόν να μας πει ένας «τέτοιος» κύριος γέννημα-θρέμμα του αμερικανικού συστήματος για συγκρούσεις πολιτισμών και ιδίως όταν πολλοί ήταν υποψιασμένοι ότι αυτή η συγκεκριμένη χώρα, πρωτοστατούσε σε αυτές τις συγκρούσεις;
Το βιβλίο του όμως, ήρθε και τάραξε τα ήδη τρικυμιώδη ύδατα της παγκόσμιας τάξης και πολιτικής. Ναι, ένας Αμερικάνος του συστήματος έλεγε τα πράγματα όπως ήταν και κυρίως όσο περνούσε ο καιρός, επαληθεύονταν αυτά που έγραφε. Όχι ως ένα σενάριο που κάποια «γεράκια» είχαν καλά ενορχηστρώσει και σχεδιάσει σε σκοτεινούς διαδρόμους μυστικών υπηρεσιών κάπου εκεί στο Langley της Virginia των Η.Π.Α. ή έστω στα φωτεινά δωμάτια του Λευκού Οίκου, αλλά ως μια πραγματικότητα εντελώς σκληρή και αδυσώπητη. Κι αν ο Φράνσις Φουκουγιάμα ονειρευόταν μια αιώνια ειρήνη μεταξύ των λαών και των πολιτισμών, ο Huntington ήρθε και του απόδειξε, εντελώς προκλητικά και προφητικά, ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να ισχύσει.
Το βιβλίο αυτό έχει καταστεί ένα είδος -ας μου επιτραπεί η έκφραση- manual, στις Διεθνείς Σχέσεις και ως τέτοιο πια αντιμετωπίζεται. Αγγίζει, όχι επιδερμικά, αλλά εισχωρεί σε βάθος και αναλύει όλες τις πτυχές και τους λόγους που θα μπορούσαν δύο ή και περισσότεροι πολιτισμοί να έρθουν σε αντιπαράθεση.
Επιλέγω μέσα από το βιβλίο, Κεφ. 6-σελ. 159: «Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου μία χώρα μπορούσε να είναι ουδέτερη, και πράγματι πολλές ήταν, ή μπορούσε να τοποθετηθεί με τη μία πλευρά ή την άλλη... Ωστόσο στον νέο κόσμο, η πολιτισμική ταυτότητα είναι ο κεντρικός παράγοντας για τη διαμόρφωση των συνεργασιών... Το ερώτημα «Με ποιους είσαι;» αντικαταστάθηκε από το πολύ βασικότερο ερώτημα «Ποιος είσαι;». Κάθε κράτος πρέπει να μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα αυτό. Η απάντηση που δίνει κάθε κράτος, η πολιτισμική του ταυτότητα δηλαδή, προσδιορίζει τη θέση του στην παγκόσμια πολιτική, καθορίζει τους φίλους και τους εχθρούς του».
Και, Κεφ. 8-σελ. 234-235: «...η υποκρισία, τα διπλά μέτρα και σταθμά και τα «ναι μεν αλλά» είναι το τίμημα των αξιώσεων για παγκοσμιότητα. Η δημοκρατία προωθείται, αλλά όχι όταν φέρνει φονταμενταλιστές του Ισλάμ στην εξουσία. Η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων απαιτείται από το Ιράν και το Ιράκ, αλλά όχι από το Ισραήλ. Το ελεύθερο εμπόριο είναι το ελιξίριο της οικονομικής ανάπτυξης, αλλά δεν ισχύει για την αγροτική παραγωγή. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πρόβλημα για την Κίνα, αλλά όχι για τη Σαουδική Αραβία. Η επιθετική διάθεση εναντίων Κουβετιανών ιδιοκτητών πετρελαιοπηγών απωθείται με τη χρήση στρατιωτικής δύναμης, όχι όμως και όταν στρέφεται εναντίον των Βοσνίων που δεν είναι ιδιοκτήτες πετρελαιοπηγών. Τα διπλά μέτρα και σταθμά είναι στη πράξη το αναπόφευκτο τίμημα των οικουμενικών αξιακών μέτρων και σταθμών».
Μη διστάσετε λοιπόν, να αγοράσετε και κυρίως να μελετήσετε βαθιά αυτό το βιβλίο. Τα οφέλη πολλαπλά. Σίγουρα θα εννοήσετε το πώς διαμορφώθηκαν λαοί και συνειδήσεις στο τέλος του 20ού αιώνα και το πως θα βαδίσει ο 21ος, που ήδη διανύουμε...
Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Samuel Huntington
Μετάφραση: Σήλια Ριζοθανάση
Σελίδες: 472
Ημερ. έκδοσης: Ιούνιος 2017
ISBN: 978-960-166-891-8
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Σάμιουελ Π. Χάντινγκτον γεννήθηκε το 1927 στη Νέα Υόρκη.
Ένας από τους διασημότερους πολιτικούς επιστήμονες, ήταν καθηγητής στην έδρα Άλμπερτ Τζ. Γουίδερχεντ ΙΙΙ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και πρόεδρος της Ακαδημίας Διεθνών και Περιφερειακών Μελετών του ίδιου πανεπιστημίου. Ήταν ιδρυτής και συνεκδότης του περιοδικού Foreign Policy και υπήρξε επίσης πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Επιστημών.
Πρώτη δημοσίευση στο site τοβιβλίο.net.
Πρώτη δημοσίευση στο site τοβιβλίο.net.
.jpg)
