Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η ιστορία της πρίμα μπαλαρίνας της Όπερας του Παρισιού, Ζιλιέτ Ρου. Η εξέλιξή της. Η επιτυχία της. Η ζωή της την εποχή του οικονομικού κραχ του 1929. Η πτώση της. Η τρομερή αποκάλυψη.
Η Ζιλιέτ Ρου είναι πρίμα μπαλαρίνα στην Όπερα του Παρισιού. Ο χορός είναι η ζωή της. Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και έφτασε στην κορυφή με μεγάλες θυσίες και γνήσιο ταλέντο. Έχει θαυμαστές σε όλο τον κόσμο, η ίδια όμως είναι πάντα μοναχική και απόμακρη. Με τη Ζιλιέτ είναι τρελά ερωτευμένος ο κόμης ντε Μπερτράν, ο οποίος προσπαθεί να την κατακτήσει, αλλά ανώφελα γιατί εκείνη τον περιφρονεί. Κάποια στιγμή, σε ένα ταξίδι της στην Αμερική, γνωρίζει τη Βανέσα Λι και γοητεύεται. Γίνονται φίλες. Τότε ο κόμης, για να πληγώσει τη Ζιλιέτ, παντρεύεται τη Βανέσα και διαδίδει φήμες που καταστρέφουν την καριέρα της. Η Ζιλιέτ καταρρέει. Πίνει και ξενυχτάει. Κάποια στιγμή όμως συνέρχεται. Αποφασίζει να χορέψει για τελευταία φορά στην αγαπημένη της Όπερα του Παρισιού. Ανεβαίνει κρυφά στη σκηνή. Ο κόσμος δεν ξέρει ότι είναι αυτή. Τη θεωρεί τελειωμένη μετά τον εξευτελισμό της. Χορεύει για τελευταία φορά και αποκαλύπτεται.
Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Ήταν Ιούνιος ’16 όταν συνάντησα τη Λίλλυ στην παρουσίασή της για τη Ζόλα και το «Ο Διάβολος τραγουδούσε τα μπλουζ» κι είχα ήδη προμηθευτεί τη Ζιλιέτ και το «Χωρίς σκηνή». Ως άνθρωπος, μου έβγαλε μια χαρούμενη αύρα, ένα αφοπλιστικά αθώο κι όμορφο πλάσμα και κάτι τέτοια όντα, οφείλεις να τα στηρίζεις, καθώς φαίνεται πόσο αγαπούν την τέχνη τους και την επαφή με τους αναγνώστες τους.
Φανταστείτε λοιπόν, την έκπληξή μου όταν διάβασα το «Χωρίς σκηνή»! Στη γραφή της, δεν εξέλαβα την ευαισθησία που μου ενέπνευσε η Λίλλυ, αλλά μια σκληρότητα κι ένα πάθος, που με εξέπληξαν ευχάριστα! Το να είσαι ένας συγκεκριμένος χαρακτήρας, ενώ στο χαρτί να μπορείς να βγάζεις κάτι τελείως διαφορετικό, είναι ένα από τα προτερήματα ενός καλού συγγραφέα, καθώς η φαντασία και το ταλέντο από μόνα τους δεν αρκούν.
Το βιβλίο μιλά για τα όνειρα, τους στόχους, τις θυσίες που είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να πετύχεις. Πολλοί τα κάνουν, λίγοι τα πετυχαίνουν! Πόσω μάλλον όταν έχεις ένα θεόσταλτο ταλέντο. Για να το καλλιεργήσεις και να «ανθίσει», θα πρέπει να μη δεχτείς εμπόδια στο διάβα σου. Κι ο έρωτας δεν έχει θέση στην κορυφή. Θα κάνεις παρέα μόνο με μοναξιά, πισώπλατες μαχαιριές, φήμες που καταστρέφουν καριέρες κι έρωτες δίχως ανταπόκριση.
Με συγκίνησε πολύ η ιστορία της μικρής που για να γίνει μπαλαρίνα, ανέχτηκε όλα τα παραπάνω, πείσμωσε, στερήθηκε, πάλεψε και κατάφερε να γίνει γνωστή σε όλον τον κόσμο! Κι όλα αυτά, στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής ύφεσης στη Γαλλία, αντιμετωπίζοντας -ως πλέον σημαντική καλλιτέχνης- υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που δεν είδαν με καλό μάτι τις ενέργειές της για διδασκαλία κοριτσιών ταπεινής καταγωγής. Προσέξτε τις παράλληλες ιστορίες της Βανέσα Λι, του κόμη ντε Μπερτράν και ενός νεαρού, ονόματι Ζιλιάν, που -όμορφα δεμένες- προσθέτουν κύρος στο σύνολο της υπόθεσης. Το κείμενο δεν έχει περιττά στοιχεία και διανθίζεται με διαλόγους κι εσωτερικούς μονολόγους-σκέψεις των προσώπων που αναφέρθηκαν.
Είμαι σίγουρη ότι όσοι αγαπούν το μπαλέτο, θα λατρέψουν και τη Ζιλιέτ, που όποτε ανέβαινε στη σκηνή, το κοινό της παραληρούσε! Είναι τόσο ζωντανές οι περιγραφές του χορού της και τόσα τα συναισθήματα που βγάζει! Απ'όσο γνωρίζω, και η ίδια συγγραφέας σπούδαζε μπαλέτο, οπότε ήταν πανεύκολο να κατατεθεί στο χαρτί η κίνηση, η μουσική, η θέα από τη σκηνή... Δε γνωρίζω όμως πόσο τη δυσκόλεψε συναισθηματικά αυτή η κατάθεση...
Η ιστορία της πρίμα μπαλαρίνας θα σας συγκλονίσει, αφού παρά τα όσα γράφει το οπισθόφυλλο, δε φαντάζεστε την ανατροπή της τελευταίας σελίδας! Το «Χωρίς σκηνή» λοιπόν, συστήνεται «χωρίς φόβο» και με «πολύ πάθος»!
Στοιχεία βιβλίου:
Συγγραφέας: Λίλλυ Σπαντιδάκη
-Εκτός κυκλοφορίας-
.jpg)
